Հայաստանը, բացի քաղաքականից, նաև հինավուրց քաղաքակրթական հասկացություն է, իսկ մեր ներկայիս պայքարը բարբարոսների դեմ նաև քաղաքակրթական է

Խորապատկերում 13-րդ դարում Զաքարյան իշխանուհի Գոնցայի մեկենասությամբ կառուցված հայկական հոյակերտ վանքերից մեկն է, որի շինարարական արձանագրության մեջ մոտակա վանքապատկան գյուղը կոչվում է Մոշաղբյուր։

17-րդ դարում այս գյուղի հայությունը Շահ Աբաս Ա-ի կողմից գաղթեցվեց Իրան, իսկ ավելի ուշ այստեղ հաստատվեց զանջիրլու անվանումով վաչկատուն ինչ-որ ցեղ՝ տարածքի քաղաքակրթական լանդշաֆտին չավելացնելով և ոչ մի ուրվագիծ, այլ միայն իրենից հետո թողնելով բարբարոսական Զանջիրլու (աղճատումներով՝ Զնջիրլու, Ժնջիրլու, Ջնջռլու և այլն) ուշ ծագման երկրորդային տեղանունը՝ որպես հնամյա Մոշաղբյուրի գաղութացման վկա։

Հայաստանը, բացի քաղաքականից, նաև հինավուրց քաղաքակրթական հասկացություն է, իսկ մեր ներկայիս պայքարը բարբարոսների դեմ նաև քաղաքակրթական է՝ հանուն այն հզոր մշակույթի, որը մեզ ավանդել են մեր նախնիները և որը պետք է փոխանցվի մեր գալիք սերունդներին, այլ ոչ թե թողնվի բարբարոսներին՝ պղծելու։

#հավերժականՀայաստանը

Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից