ԱԱԾ նախկին տնօրենին Հայկական ԱԷԿ-ի գործադիր տնօրենի պաշտոնում նշանակելու շուրջ
Միջուկային էներգետիկան Հայաստանում կայացած դպրոց է, որը ներկայացնում են բազմաթիվ վաստակաշատ մասնագետներ ու ոլորտի կառավարիչներ: ՛՛Խաղաղ ատոմի՛՛ բնականոն զարգացման համար անհրաժեշտ էր ղեկավարվել ոչ թե կորպորատիվ-քաղաքական շահով, այլ բացառապես Հայաստանում ՛՛խաղաղ ատոմի՛՛ բնականոն ու հեռանկարային զարգացման նկատառումներով, ինչի համար նախ և առաջ անհրաժեշտ է տեխնոկրատական ռեսուրս: Վստահեցնում եմ, այն Հայաստանում առկա է:
Ինքս որևէ կարծիք չունեմ ԱԱԾ նախկին տնօրենի մասնագիտական ու կառավարչական հմտությունների մասին: Հուսով եմ, դրանք կբավարարեն ԱԷԿ-ի պես բարդ համակարգը ղեկավարելու համար: Սակայն ինչպես ցույց է տալիս փորձը՝ նման կարևոր տնտեսական օբյեկտների՝ ԱԱԾ-ական մեթոդներով կառավարումը տանում է լճացման: Դա վտանգավոր է հատկապես Հայկական ԱԷԿ-ի համար, որը ռուսական վարկից հրաժարվելուց հետո հայտնվել է բավականին բարդ վիճակում: Հաշվի առնելով առկա աշխարհաքաղաքական կոնյունկտուրան ու Հայաստանում ՛՛միջուկային դիսկրիմինացիայի՛՛ ակներև միտումները՝ միջուկային էներգետիկայի զարգացումը մեր երկրում այլևս հարցականի տակ է: Այժմ էլ դրան գումարվում է կադրային մի որոշում, որն ապրիորի մերժվելու է ատոմակայանի աշխատակիցների կողմից՝ հանգեցնելով կառավարչական բազմաթիվ խնդիրների:
Իրականում այս նշանակման նախադրյալները ձևավորվել են դեռ 2018 թ. սեպտեմբերին: Այն ժամանակ Փաշինյանը հայտարարեց, որ Հայկական ԱԷԿ-ի շուրջ 500 աշխատակից պետք է կրճատվեն, քանի որ նրանք ՛՛հավելյալ աշխատողներ են, ու այդ հաստիքների անհրաժեշտությունը չկա՛՛: Դրանից անմիջապես հետո ԱԷԿ-ի գլխավոր տնօրեն Մովսես Վարդանյանը ներկայացրեց հակափաստարկներ՝ նշելով, որ կայանում չկան չարդարացված հաստիքային միավորներ:
Հաշվի առնելով այս փոխհրաձգության ներքին մոտիվերը, ինչպես նաև պետական միջոցների հաշվին կայանի մոդեռնիզացման աշխատանքներն ավարտին հասցնելու իշխանության խոստումը՝ ԱԷԿ-ում, ըստ ամենայնի, առաջիկայում պետք է սպասել զանգվածային կրճատումների: