Չորս բեւեռ, բազմաթիվ տարբերակներ
Ուզենք, թե չուզենք, Հայաստանի անկախացումից հետո մեր երկրում, դասական իմաստով, քաղաքական դաշտ այդպես էլ չձեւավորվեց: Իհարկե, հիմնական մեղքն այս հարցում իշխանություններինն է, բայց մեղքի իրենց բաժինն ունեն քաղաքական բոլոր ուժերը:
Անկախության հռչակումից հետո պատրաստվում ենք վեցերորդ խորհրդարանական ընտրություններին եւ մեր շուրջը տեղի ունեցող գործընթացները եւս մեկ անգամ վկայում են, որ քաղաքական դաշտը խայտառակ վիճակում է: Հիմնական գործընթացները տեղի են ունենում անձերի, ոչ թե գաղափարկների եւ կուսակցությունների շուրջ:
Այսօրվա իրականությունն ու իրողություններն այնպիսին են, որ նախընտրական գործընթացները ծավալվում են չորս հոգու շուրջ: Բնականաբար, հարց կառաջանա, թե ովքեր են այդ գործիչները: Նրանք են Սերժ Սարգսյանը, Կարեն Կարապետյանը, Գագիկ Ծառուկյանը եւ Սեյրան Օհանյանը:
Զբաղեցնելով նախագահի պաշտոնը, գլխավորելով կառավարող ՀՀԿ-ն Սերժ Սարգսյանը հիմնական դերակատարներից մեկն է: Ունենալով մեծ ազդեցություն, տիրապետելով հսկայական նյութական ռեսուրսների եւ վարչական ռեսուրսին, բնականաբար, նա չորս բեւեռներից մեկն է: Առավելությունների հետ մեկտեղ նա ունի նաեւ իր թույլ կողմերը: Ցածր վարկանիշը, անորոշ կարգավիճակն ընտրություններից հետո նրա դիրքերը որոշակիորեն թուլացնում են: Պատահական չէ, որ նա պարբերաբար իր թիմակիցներին, հանրությանը մեսիջներ է ուղարկում, հասկացնելով, թե ամբողջովին տիրապետում է իրավիճակին եւ վերահսկում քաղաքական դաշտը, թե որքանով է դա համապատասխանում իրականությանը, այս դեպքում այնքան էլ էական չէ:
Քաղաքական դաշտի հաջորդ դերակատարը կրկին իշխանության ներսի մարդ է, վարչապետ Կարեն Կարապետյանը, բայց նա ի տարբերություն Սերժ Սարգսյանի հանրության շրջանում որոշակի դրական ընկալում ունի, նրա հետ ոմանք հույսեր են կապում: Բացի այդ, նա պարբերաբար հասկացնում է, որ երկարաժամկետ ծրագրեր եւ նպատակներ ունի ոչ միայն այս խորհրդարանական ընտրություններից, այլ նաեւ Սերժ Սարգսյանի պաշտոնավարման ժամկետի ավարտից հետո:
Հաջորդ կարեւոր դերակատարը՝ բեւեռը Գագիկ Ծառուկյանն է: Եթե նրա հայտարարությունը քաղաքականություն վերադառնալու մասին այսքան մեծ արձագանք գտավ, այսքան մեծ աղմուկ առաջացրեց, ապա կույր պետք է լինել չտեսնելու համար, որ նա հիմնական բեւեռներից մեկն է: Իրականությունն այսպիսին է եւ Գագիկ Ծառոեւկյանի դերը առաջիկա ընտրություններում ոչ մի դեպքում չի կարելի թերագնահատել: Նրա շուրջը կարող են հավաքվել ազդեցիկ անհատներ, կազմակերպություններ եւ նույնիսկ կուսակցություններ:
Մյուս բեւեռը ձեւավորվել է Սեյրան Օհանյանի շուրջ: Երբ նա հայտարարեց քաղաքականություն մտնելու մասին, կրկին մեծ իրարանցում առաջացավ: Նրա կշիռը, դիրքն այնպիսին է, որ նա ի վիճակի է կարեւոր գործոն դառնալ եւ որոշակի գործընթացներ թելադրել:
Այսպիսով, քաղաքական զարգացումներն առաջիկայում կընթանան վերոհիշյալ չորս հոգու շուրջ: Նրանցից երկուսը՝ Սերժ Սարգսյանը եւ Գագիկ Ծառուկյանը քաղաքական դաշտի վետերաններից են, հնաբնակներից, իսկ Կարեն Կարապետյանը եւ Սեյրան Օհանյանը նոր դեմքեր են, չնայած պետական ապարատում աշխատանքի մեծ փորձին: Ի դեպ, քաղաքական դաշտում հին եւ նոր լինելն ունի իր առավելությունները եւ թերթությունները: Ամեն ինչ կախված է ճիշտ գործելոճից, ճիշտ մարտավարությունից եւ քաղաքական թիմերից: