Արդյո՞ք ՀՀ անվտանգային միջավայրը լիարժեք ուսումնասիրված է․ ՀՀ Ազգային անվտանգության ռազմավարության շուրջ
Դիտել նաև
«Նոր քաղաքական կտակարան՝ ըստ Նիկոլի». Արտակ Զաքարյան
«Եթե համաձայնեցված 13 կետերն իրոք լավն են, ինչո՞ւ չեն հրապարակում»․ Արտակ Զաքարյան
«Ինչո՞ւ է Ալիևը պահանջում լուծարել ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը»․ Զաքարյան
«Թուրքիայի հետ սիրախաղեր անելու` Նիկոլի գլխավոր պատճառն Անկարայի այս ծրագիրն է». Արտակ Զաքարյան
Երևանից նույնիսկ տասնյակ կմ հեռու բնակարանի 1 քմ-ն 320-500 հազար դրամ է․ ոչ թե՝ 200 հազար. Արտակ Բեգլարյան
Շարունակելով ՀՀ Ազգային անվտանգության ռազմավարության վերլուծությունը, հարկ է կանգ առնել Հայաստանի անվտանգային միջավայրի նկարագրության վրա: Հարավկովկասյան տարածաշրջանի և հատկապես Հայաստանի անվտանգային միջավայրի առկա, և կանխատեսվող սպառնալիքների նկարագարման փորձ իհարկե փաստաթուղթն արել է, բայց իմ կարծիքով թերի ու չդասակարգված: 2.3; 2.4; 2.7; 2.8; 2.11; 2.13 կետերում փորձ է արվել ՀՀ շուրջ անվտանգային միջավայրի հիմնական սպառնալիքների ցանկը սահմանափակել միայն Թուրքիայով ու Ադրբեջանով: Սա կարծում եմ կիսատ մոտեցում է:
1. Գաղտնիք չէ, որ տարածաշրջանում, և հատկապես Հայաստանի անվտանգային միջավայրի համար լրջագույն սպառնալիք կարող է հանդիսանալ Իրան-արևմուտք(ԱՄՆ) հարաբերությունների սրումն ու էսկալացիան: Չգիտես ինչու, մոռացել են նշել, որ ՀՀ անվտանգային միջավայրի վրա ուղղակի սպառնալիք է, եթե ՌԴ-ի, որպես հիմնական ռազմավարական դաշնակցի արտաքին կամ ներքին քաղաքական կյանքում տեղի ունենան վտանգավոր զարգացումներ: Թավշյա իշխանությունը մոռացել է նշել նաև, որ հայ-ռուսական հարաբերությունների թուլացման դեմ տարվող ներքին և արտաքին քարոզչությունն ու քաղաքական ազդեցություններն բացասական անդրադարձ են ունենում Հայաստանի անվտանգային միջավայրի վրա: Ստացվել է, որ ռազմավարության գրողները, սեփական երկրի անվտանգային միջավայրի սպառնալիքների մի կեսը տեսնում են, իսկ մյուս կեսը չեն ցանկացել տեսնել:
2. Իշխանությունների երևակայությունն այնքան է խառնվել, որ օրինակ` այսպես կոչված քրեական ենթամշակույթը համարել են անվտանգային միջավայրի սպառնալիք, և մոռացել այն հանգամանքը, որ դեպի ծով ելք չունենալով, երկու փակ սահմաններով Հայաստանը` խիստ մեծ մարտահրավերի առջև կկանգնի, եթե գեոքաղաքական կամ այլ պատճառներով խափանվի հայ-իրանական, կամ հայ-վրացական ցամաքային հաղորդակցությունը: Մոռացության է մատնվել նաև օդային հաղորդակցության պրոբլեմը: Այն որ ՀՀ ավիափոխադրողների թռիչքներն արդեն ոչ միայն եվրոպական, այլ նաև մի շարք այլ օդային տարածքներով էլ են արգելվելու` ըստ իրենց, երևի սովորական ընթացիկ պրոբլեմ է: Կիասապատերազմական վիճակում գտնվող երկրում, նման կերպ վարվել քո երկրի ռեզիդենտը համարվող ավիաընկերությունների հետ` ուղակի անթույլատրելի է:
3. Որպես ցեղասպանություն վերապրած ժողովուրդ, մեզ համար արտաքին անվտանգային միջավայրի նկատմամբ անուղակի սպառնալիք է նաև այն հանգամանքը, որ շատ երկրներ դեռ չեն ճանաչել և դատապարտել հայոց Ցեղասպանությունը: Նրանց թվում են նաև մեր բարեկամ մի շարք երկրներ, որոնք շարունակում են խուսանավել հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելուց` դրանով հնարավորություն տալով Թուրքիային շարունակել ժխտողականության քաղաքականությունը և նոր սպառնալիքները Հայաստանի և հայ ժողովրդի նկատմամբ: Ցեղասպանության ժխտողականությունն ու համաշխարհային անտարբերությունը ևս ավելացնում են ՀՀ անվտանգային միջավայրի սպառնալիքները:
4. Հայաստանի անվտանգային միջավայրի ապահովման կարևոր հանգամանքներից մեկն էլ հայկական սփյուռքն է: Չգիտես ինչու, նոր ռազմավարությունը չի նշում այն հանգամանքը, որ հայկական սփյուռքի թուլացումը, ուծացումը, հայապահպանության վիճակի վատացումը բացասական անդրադարձ է ունենալու նաև ՀՀ անվտանգային միջավայրի վրա: Հիմա շատերը կասեն, ի՞նչ կապ ունի մեկը մյուսի հետ: Բայց այդ նույն ասողներն էլ ուրախութունից իրենց կորցնում են, երբ Հայաստանի կամ Արցախի սահմանների դեմ ոտնձգություններում հայկական Սփյուռքն անմիջապես սկսում է գործնական, քաղաքական, տեղեկատվական, տնտեսական միջոցներ ձեռնարկելու հարցում կարևոր գործոն հանդիսանալ:

