Ներկայիս իշխանությունը նույնպես «Մարտի 1»-ը չի բացահայտելու. Զարուհի Փաստանջյան
168 TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման հյուրն է «Երկիր Ծիրանի» կուսակցության նախագահ, փաստաբան Զարուհի Փաստանջյանը։
– Տիկին Փոստանջյան, Դուք երկար տարիներ պայքարում էիք, Ձեր իսկ գնահատմամբ՝ նախկին հանցագործ ռեժիմից ազատվելու համար, այսօր նրանք այլևս չկան, բայց Դուք կրկին պայքարում եք, այս անգամ՝ հեղափոխություն իրականացրած իշխանության դեմ: Իշխանությունների ո՞ր քայլը կամ քայլերը Ձեզ չեն գոհացնում:
– Մի փոքր շտկում մտցնեմ. մեր պայքարը ոչ թե անձանց դեմ է, այլ համակարգի, որը ծնում է հանցագործություններ։ Պայքարը բռնապետական համակարգի դեմ է, որն այս պահին շարունակում է գործել։ Մի պահ եկեք վերանանք անձերից. եթե համակարգը շարունակում է մնալ նույնը, ապա անկախ նրանից՝ այսօրվա անձինք կա՞ն, թե՞ ոչ, միևնույն է, այդ համակարգը ծնելու է նոր անձանց։ Հիմա Գլխավոր դատախազը նախկին ռեժիմի կողմից նշանակված անձ էր, այդ անձը հիմա էլ գործում է և այս ռեժիմին է մատուցում ծառայություններ, հետևաբար՝ մեր պայքարն ուղղված է քաղաքական կառուցվածքի դեմ։
– Դուք կոշտ քայլերի, կոշտ քաղաքականության կողմնակից եք. հիշում ենք՝ նախագահների, վարչապետների խրտվիլակներ էիք հրապարակայնորեն այրում, Նիկոլ Փաշինյանը ևս կոշտ քաղաքականության կողմնակից է. ճիշտ է՝ նա խրտվիլակներ չի այրում, բայց սպառնում է ասֆալտին պառկեցնել, պատերին ծեփել բոլոր նրանց, ովքեր իր ժպիտը կշփոթեն թուլության հետ: Կարծես՝ գոնե Դուք դժգոհությունների առիթ չպետք է ունենայիք:
– Նա վարչապետ է և արդեն չարաշահում է իր պաշտոնական դիրքը և բռնության կոչեր է հնչեցնում։ Ես երբևէ բռնության կոչեր չեմ հնչեցրել, ես դրան դեմ եմ, դեմ եմ նաև ապօրինություններին։ Խրտվիլակ այրելը եղել է խորհրդանշական քայլ, բայց այս դեպքում, երբ վարչապետը ոչ միայն բղավում է, այլ նաև ցուցումներ է տալիս, իր խոսքերով ասած, «պառկցնելու», ապա այստեղ տեղի է ունենում պաշտոնական դիրքի չարաշահում, որը քրեորեն հետապնդելի արարք է։ Նախորդների տարբերությունն էլ այն էր, որ նրանք էլ նման բաներ անում էին ոչ թե ցուցադրական գռեհիկ հրապարակումներով, այլ ստվերային գործելակերպով։
Եկավ մի պահ, որ հանրությանը ներկայացրեցին, թե՝ քո խնդիրն անձն է, անձին մերժելով՝ այլևս որևէ խնդիր չես ունենալու, և այդ մերժողն էլ, իբրև թե, Նիկոլ Փաշինյանն էր, մինչդեռ ո՛չ մերժողն էր Փաշինյանը, ո՛չ էլ խնդիրն էր անձի մերժման մեջ։
– Ասացիք՝ «իբրև թե մերժողը Նիկոլ Փաշինյանն էր». ի՞նչ եք ակնարկում։
– Դե, մենք տեսնում ենք, որ այս «իբրև մերժումը» տեղ չհասավ, անհասկանալի շարունակություն ստացավ։ Այդ մերժվածն ու Նիկոլը համատեղ բնակություն էին հաստատել Կոնդի ամառանոցում։ Նիկոլ Փաշինյանը 10 կետից մեղադրանք էր ներկայացնում Սերժ Սարգսյանին Ազգային ժողովում՝ նրան մեղադրելով՝ ընդհուպ պետական դավաճանության մեջ, անհասկանալիորեն որևէ մեկը որպես հաղորդում հանցագործության մասին չընդունեց։ Հիմա հասկանո՞ւմ ենք, որ այս ամենն «իբրև» է եղել։
– Այդ դեպքում ո՞րն էր այդ «իբրևի» վերջնական նպատակը։
– Ժամանակը ցույց կտա. մենք ապրում ենք բարդ տարածաշրջանում, ունենք տարածաշրջանային խնդիր և անմասն չենք նոր ձևավորվող քաղաքական քարտեզից։ Կար հարց, որ այլևս այն մեխանիզմը, որը գործում էր, անհնար էր այդ կերպ շարունակել կառավարել պետությունը, և պետք էր փոփոխություն։
Մանրամասները՝ կից տեսանյութում: