Ալեն Սիմոնյանը հայտ ներկայացրեց դառնալ Նիկոլ Փաշինյանի մահապարտ կողմնակիցը` քծնելով նրան «գերմանական» ձևով
Ամեն մի իշխանություն ունենում է հակառակորդներ, կողմնակիցներ, նվիրյալներ և մահապարտ կողմնակիցներ: Վերջիններս փորձում են հավատարիմ լինել ոչ թե գաղափարին, այլ մարմնին: Նման ձևով են գործում այն մարդիկ ովքեր քաղաքական, գաղափարական դաշտում ուժեղ չեն և փորձում են իշխանությանը իր հավատարմությունը ցույց տալ մարմնին ծառայելով: Օրինակ` հիտլերյան Գերմանիայում 30-ականների կեսերին, երբ որոշվում էր իշխանական իերարխիան Բորմանը, ով քաղաքական տեսանկյունից զիջում էր Գեբելսին, Հիմլերին և Գերինգին, որոշեց Հիտլերի դեմ մահափարձի իմիտացիա կազմակերպել, որպեսզի այդ ժամանակ իր մարմնով ծածկի ֆյուրերի մարմինը և դրանով իսկ իր հավատարմությունը ֆյորերի մոտ ամրապնդի: Պետք է նշել, որ Բորմանին դա հաջողվեց, և նա դարձավ Հիտլերի շրջապատի նեղ շրջանակի անդամ: Բորմանը քաղաքականությունից թույլ էր, անսկզբունքային, այդ իսկ պատճառով էլ փորձեց Հիտլերին հավատարիմ լինել այլ հարթության մեջ:
Եվ զարմանալի չէր, որ պատերազմի ավարտից հետո Գեբելսը ինքնասպան եղավ, Հիմլերն ու Գերինգը մահվան դատապարտվեցին, իսկ Բորմանը` մոռանալով իր ընկերներին, կարողացավ ճողոպրել Գերմանիայից` խուսափելով արդար պատժից:
Վերադառնալով մեր օրերին` Բորմանի պատմությունը հիշեցի, երբ լսեցի Ալեն Սիմոնյանի` «Ազատությանը» տված հարցազրույցը:
Այդ հարցազրույցում նա փորձում է իր մարմնով պաշտպանել իր առաջնորդին, ձեռքի հետ «փչացնելով» իր եբեմնի ընկեր Արթուր Վանեցյանին: Իսկ, որպես լրացում, Ալենը հատուկ շեշտում էր, որ իր համար «քաղաքական առաջնորդը» ավելի կարևոր է, քան «կենցաղային» այլ հարաբերությունները: Այս պատմությունը ցույց է տալիս, թե այս իշխանության իերարխիայում ով ով է և ինչի է ունակ:
Սա է իրականությունը:
Դավիթ Մկրտչյան
Հ.Գ.
Ի դեպ երբ այս մարդիկ խրոխտ հայտարարում են այլ գործիչների կապերի մասին ՀՀԿ-ի հետ, պարզապես մարդու ժպիտն է առաջանում: Մեկ օլիգարխի գրպանում կայացած մարդը ոնց՞ է հանդգնում խոսել «նախկին թալանչիների», «ՀՀԿ-ի», «կեղծված ընտրությունների» մասին: Մանավանդ, որ այդ օլիգարխը այս բոլոր երևույթների ակունքներում է ձևավորվել: Բորմանը չգիտեմ, բայց Գեբելսը հաստատ կնախանձեր այս ամենը տեսնելուց: