Ընտանիքի անդամներին քաղաքական պայքարի մեջ նետելը պատիվ չի բերում երկրի ղեկավարին. Գեղամ Նազարյան
«Փաստինֆո»-ի զրուցակիցն է «Այլընտրանքային նախագծեր խմբի» փորձագետ, քաղաքագետ Գեղամ Նազարյանը։
-Պարոն Նազարյան, տարին սկսվեց ատելության նոր չափաբաժնի ավելացմամբ: Փաստորեն, ոչ թե քայլեր արվեցին անհադուրժողականության մթնոլորտը վերացնելու ուղղությամբ, այլ հակառակը՝ ֆեյքային պայքարը կարծես ավելի է ակտիվանում։ Ո՞րն է պատճառը Ձեր կարծիքով։
-Ցավոք, դիտարկումը ճիշտ է: Տպավորություն է, որ կառավարող ուժը անհանգիստ է եւ լուրջ մտահոգություններ ունի: Այս մասին է վկայում ոչ միայն ֆեյքերի ակտիվացումը, այլ լրատվամիջոցների ղեկավարների, հայտնի լրագրողների, անգամ պատգամավորների ֆեյսբուքյան էջերի, էլեկտրոնային փոստերի կոտրելու փաստերը: Իսկ հայհոյանքների եւ անեծքների ավելացումը ոչ միայն վկայում է իշխանությունների թուլության, այլ նաեւ այն մասին, որ իրենք մտադիր չեն հրաժարվել իրենց գործելաոճից, ինչը սակայն, կառավարող ուժին, բացի վնասից ոչինչ չի կարող տալ: Վատն այն է, որ այս մթնոլորտն անչափ բացասական ազդեցություն է ունենում նաեւ երկրի, ինչպես նաեւ հասարակության վրա: Այս մթնոլորտի հաղթահարումը հետո շատ ջանքեր եւ ժամանակ կպահանջի:
-Փաշինյան-Վանեցյան հակամարտության շուրջ խոսենք: Այն եւս վկայում է առկա ատելության մթնոլորտի մասին: Մասնավորապես, վարչապետի ընտանիքին պատկանող թերթում հայտնի հոդվածն ի՞նչ նպատակ էր հետապնդում իրականում, արդյո՞ք փորձ է արվում հանրության շրջանում որոշակի կարծիք ստեղծել ԱԱԾ նախկին տնօրենի վերաբերյալ եւ արդյո՞ք այսկերպ վարչապետը փորձում է ինչ-որ բանի առաջն առնել՝ նախահարձակ լինելով։
-Իհարկե, Վանեցյանին վարկաբեկելու արշավը առկա ատելության, անհանդուրժողականության մթնոլորտի վկայություններից մեկն է: Իսկ թե հոդվածն ինչ նպատակ էր հետապնդում կարող են ասել բացառապես դրա պատվիրատուները, իսկ մեզ մնում է արձանագրել, որ երկրին չափից ավելի ցածր մակարդակի խաղի կանոններ են ուզում թելադրել, դրանից բխող ամենածանր հետեւանքով: Ավելի քան ակնհայտ է, որ հրապարակումն արվել է Հայաստանում ամենահայտնի աշխատասենյակում: Ակնհայտ փորձ է արվում Վանեցյանին հեղինակազրկել, բայց նույնիսկ մրցակցի դեմ քաղաքական դաշտում այս ձեւով եւ այս եղանակով չեն պայքարում: Ընտանիքի անդամներին քաղաքական պայքարի մեջ նետելը, փորձ անել հակառակ կողմի ընտանիքի անդամներին ներքաշել այս «կենցաղային խոսակցության» մեջ պատիվ չի բերում երկրի ղեկավարին: Հայաստանի անկախության ամբողջ ընթացքում երբեւիցե որեւէ ղեկավարի, որեւէ ընդդիմադիր առաջնորդի մտքով անգամ չի անցել ընտանիքի անդամներին ներքաշել կեղտոտ եւ զզվելի խաղի մեջ: Հիմա փորձ է արվում ջարդել Հայաստանում ընդունված լավ ավանդույթներից մեկը: Ի պատիվ Վանեցյանի եւ նրա ընտանիքի անդամների, նրանք չներքաշվեցին այս կեղտոտ խաղի մեջ: Ինչ վերաբերում է նրան, որ այս կերպ վերչապետը փորձ է անում ինչ-որ բանի առաջն առնել, ապա այսպես, այս խաղի կանոնով, հայաստանյան իրականության համար այս խորթ հնարքներով չի կարելի անել:
-Հաշվի առնելով Վանեցյանի զբաղեցրած նախկին պաշտոնը, ի՞նչ տեղեկությունների մասին կարող է խոսք գնալ, որի հնարավոր տարածումը կամ դրա ազդեցությունը այսկերպ է փորձ արվում կանխել եւ ուշագրավ է, որ հոդվածում խոսվում էր վարչապետի հոգեբանական վիճակի մասին, տպավորություն է, որ իրենք են շրջանառության մեջ դնում կամ ակտիվացնում այդ հարցը:
-Վանեցյանը ժամանակին իր հարցազրույցում մի շարք հարցերի չպատասխանելով՝ ավելին ասաց, քան կարող էր ասել երկար նախադասություններով: Այն, որ կառավարող ուժը անհանգստություններ ունի, այն որ խնդիրներ ունի ակնհայտ է, բայց եկեք հասկանանք, որ Արարատ Միրզոյանի բնորոշմամբ այս «կենցաղային խոսակցությունը» բոլորովին էլ կենցաղային չէ, այլ շատ խորը եւ լուրջ արմատներ ունի, եւ որ ամենակարեւորն է, վկայում է երկրի կառավարման արվեստին չտիրապետելու մասին, վկայում է ինստիտուցիոնալ ճգնաժամի մասին: Վերջապես կենցաղայինը հենց այս իշխանությունն է, որն իրեն թույլ է տալիս ծննդատներ փակել, բայց միաժամանակ կես միլիոն դոլարանոց աննպատակ եւ ոչինչ չտվող ուղեւորության մեկնել մեր՝ հարկատուներիս հաշվին կամ Ամանորյա տոներին մոտ մեկ միլիոն դոլարը նետել ջուրը: Իսկ որ ամենակարեւորն է, գործող իշխանությունը ակնհայտ նպատակ ունի երկրում 1937-ի մթնոլորտն ու բարքերը հաստատել, իրավապահ համակարգը վերածել քաղաքական հակառակորդներին ճնշելու եւ վնասազերծելու, ահաբեկելու գործիքի: Այսօր թիրախում Ռոբերտ Քոչարյանն է, Հրայր Թովմասյանը, Արթուր Վանեցյանը, մյուսները, վաղը կարող է լինել մեզնից յուրաքանչյուրը: Հետո, եթե այս մեխանիզմը գործի գցվի իրենց հակառակորդների հետ այսպես են վարվելու երկրի երկրորդ , երրորդ դեմքերը: Այսպես Հայաստանը վերածվելու է Սոմալիի, որտեղ շատերն իրենց տեղային իշխանիկներ են զգում եւ տասնամյակներ շարունակ զբաղված են միմյանց ոչնչացնելով: Այս իրավիճակում քաղաքական առողջ ուժերը պետք է ամեն ինչ անեն երկրի սոմալիացումը կանխելու, նոր 1937 թվականի վերադարձ թույլ չտալու համար: Հայաստանը ոչ սոմալիացմանը, ոչ էլ նոր 37-ի չի դիմանա: Մենք նման ռեսուրսներ չունենք:
Հետևեք մեզ Facebook-ում