Իշխանության «шавка»-ները խուճապահար գրոհ են սկսել դատավոր Ռշտունու դեմ

10 Դեկտեմբեր, 2019 13:40

Դիտել նաև

Հիշողությա՞ն, թե՞ բարոյականության կորուստ․ Արթուր Խաչատրյան ԵԱՀԿ ՄԻնսկի խումբը և Արցախյան հակամարտության ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԿԱՐԳԱՎՈՐՄԱՆ հիմնարար սկզբունքները․ Արթուր Խաչատրյան Ինչպես՞ ուրախանալ, երբ ազգին ստիպում են սեփական ազգի պատմությունը չանցնել․ Արթուր Գևորգյան Հայաստանի ու Եվրոպայի միջև առևտրաշրջանառությունը երբեք այսքան խղճուկ մակարդակի վրա չի եղել. Արթուր Խաչատրյան Հայաստանի թիմի հանդեպ լարվածություն կար. Արթուր Ալեքսանյան

Հիշեցնենք, որ սեպտեմբերի 27-ին Ռոբերտ Քոչարյանի աջակիցները՝ Սարգիս Օհանջանյանը և Նարեկ Մութաֆյանը, դատավոր Աննա Դանիեբեկյանին հարցեր էին հղել այն մասին, թե արդյոք նա «դատարանների պատերի տակ վնգստացող դատավորների ցուցակում կա, թե՝ ոչ»: Դեպքից հետո դատավորը հաղորդում էր ներկայացրել ինչի հիման վրա ոստիկանության Շենգավիթի բաժնում քրեական գործ է հարուցվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 343-րդ հոդվածի (դատարանի նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք ցուցաբերելը) հատկանիշներով:

Այն, որ տղաների վրա ակնհայտ քաղաքական պատվեր էր «թխվում » պարզ էր նույնիսկ «պողոսների» համար:

Օհանջանյանի և Մութաֆյանի նկատմամբ ի սկզբանե ընտրված է եղել խափանման միջոց կալանավորումը, որը վերջերս երկարաձգվել էր ևս երկու ամսով, սակայն տղաների իրավապաշտպանների համառ ջանքերի արդյունքում, Վերաքննիչ քրեական դատարանի նախագահ Վազգեն Ռշտունու որոշմամբ Օհանջանյանի խափանման միջոցը փոխվեց, և նա երեկ ազատ արձակվեց:

Հասկանալի է, որ Ռշտունու այս քայլը խիստ նյարդայնացրել է իշխանություններին: Եվ իշխանական «шавка»-ները սկսել են իսկական գրոհ Ռշտունու դեմ:

Նրա այն պնդումը, թե «... այո, այսօր դատարանների վրա կան ճնշումներ օրենսդիր և գործադիր իշխանությունների կողմից...» բառիս բուն իմաստով հունից հանել է իշխանությանը: Եվ վերջիններս իրենց «վեցնոցների» միջոցով իսկական գրոհ են սկսել դատավոր Ռշտունու դեմ:

Օրինակ, ԲԴԽ-ի անդամ Գրիգոր Բեքմեզյանը հայտարարում է, որ «...նա չի կիսում Վազգեն Ռշտունու կարծիքը, եթե դատավորների նկատմամբ ճնշման փորձ, ճնշման վերաբերյալ ինչ-որ կասկածներ են լինում, ապա իրենք պարտավոր են անմիջապես դրա մասին հայտնել։ Ասեմ ավելին, եթե դատավորը ճնշումների մասին տեղեկատվության է տիրապետում և չի հայտնում, դա նաև կարգապահական պատասխանատվության հիմք է։ Իսկ մեզ մոտ պարոն Ռշտունու կողմից նման տեղեկատվություն չի հայտնվել»:

Ավելին, Բեքմեզյանը նույնիսկ սպառնում է Ռշտունուն՝ նշելով բառացիորեն հետևյալը, որ «...մենք կուսումնասիրենք Ռշտունու խոսքերը ամբողջությամբ, քանի որ այդ նախադասությունից հետո այլ պարզաբանումներ է տալիս ինքը։ Երբ որ գտնենք, որ, այո, հայտարարությունն առարկայացված է և դա մի քիչ վերացական կարծիք կամ գնահատական չէ, մենք անպայման կփորձենք նրանից գնահատական ստանալ»: Բեքմեզյանը բնականաբար նշում է, որ «... ճնշումներ չկան դատական իշխանության վրա»:

Ավելի հեռուն է գնում մեկ այլ իշխանական «վեցնոց»՝ նախկին իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցը: Ըստ նրա, Ռշտունին «ակնհայտ քաղաքական» հայտարարությամբ է հանդես եկել: Ավելին, Սաքունցը Ռշտունու խոսքերին «լուրջ չի վերաբերվում», քանզի, ըստ նրա, եթե այդպիսի ճնշումներ լինեին, ապա Ռշտունին կվախենար և այդպիսի հայտարարություններով հանդես չէր գա:

Փաստորեն «իրավապաշտպանը» համարում է, որ այսօր Հայաստանում դատական համակարգը լիովին ազատ է, և իշխանության մյուս ճյուղերի կողմից ոչ մի ճնշում էլ գոյություն չունի, իսկ եթե եղել է, ապա այն անցյալում է եղել:

Ավելին, Սաքունցը ոչ միայն համաձայն չէ Ռշտունու հետ, այլև զարմանում է, որ իշխանությունները «հանդուրժում են» այս այլախոհությունը: Ռշտունուն Սաքունցը նույնիսկ համարում է «քաղաքական ընդդիմախոս»: Եվ դա ասում է մի մարդ, որ իրավապաշտպանության տակ դրսից մեծ գումարներ է ստացել և զբաղվել է մաքուր քաղաքականությամբ: Ինչո՞ւ է այդ գումարները ստացել Սաքունցը, պարզ երևում է, երբ նշում է, որ «...հայկական ուժերը պիտի դուրս գան օկուպացված տարածքներից...»:

Հնարավոր կլինե՞ր, օրինակ, Ադրբեջանում մի այդպիսի «իրավապաշտպան» հայտարարեր, որ «Լեռնային Ղարաբաղը պիտի Ադրբեջանից անկախանա»: Կարծում եմ պատասխանը հայտնի է: Ադրբեջանցիները, ինչպես ասում են, խելքը հացի հետ չեն կերել, որ թույլ տան նման տարրերի գոյությունը իրենց երկրում: Իսկ մենք ոչ միայն թույլ ենք տվել նման անձանց գոյությունը, այլև թույլ ենք տվել, որ նրանք մեր երկրում զբաղվեն փաստացի մաքուր քաղաքականությամբ: Ավելին, գնահատական տան այս կամ այն գործչին, դատավորին, փաստաբանին և այլն:

Եվ այս ամենից հետո մենք ուզում ենք, որ հիբրիդային պատերազմում Ադրբեջանին հաղթե՞նք:

Ադրբեջանն է մինչ այսօր մեր երկրում մեզ հաղթում, և ամոթ է հանդուրժել այս խայտառակությունը:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան