Աղետի գոտի այցելած Գորբաչովին մարդիկ ավելի շատ Արցախի մասին էին հարցնում, քան իրենց տների վերականգնման
Դիտել նաև
Վերաքննիչը վերացրեց Ռուբեն Մխիթարյանի խափանման միջոց կալանքը
Փաստաբանը չի կարող ենթարկվել որևէ հետապնդման իր մասնագիտական գործունեությունն իրականացնելու համար․ Փաստաբանների պալատը՝ Ռուբեն Մխիթարյանի նկատմամբ իրականցվող քրեական հետապնդման մասին
Նույնիսկ նիկոլական ժամանակներում եվրոպական կառույցներն իրենց ճղում էին, որ խոսքի համար չի կարելի անձին զրկել ազատությունից. Ռուբեն Մելիքյան
Ռուբեն Հակոբյանին մեղադրում են առանց տուժողների. նա հրաժարվել է ցուցմունք տալ
«Պետք է պատրաստ լինենք ցանկացած պահի թողնենք մեր գործերն ու մեկնենք Մայր Աթոռ». Ռուբեն Մելիքյան
1988 թվականի դեկտեմբերին առաջին դասարանում էի։ Ամիսներ առաջ սկսել էր ղարաբաղյան շարժումը։ Ինչ-որ էներգիա կար երևանյան օդում (ամենայն անկեղծությամբ հիշում եմ այդ լիցքերի «բույրը»)։
Երբ եղավ երկրաշարժի արհավիրքը, շատերին թվաց, որ վերջ։ Որ կամքը կոտրված է։ Բայց այդպես չէր, և հենց Լեննականցիներն էին, որ դա անհերքելի ապացուցեցին։ Հիշում եմ թե ինչ ոգևորությամբ էին մեծերը պատմում, որ աղետի գոտի այցելած Գորբաչովին մարդիկ ավելի շատ Արցախի մասին էին հարցնում, քան իրենց քաղաքների ու տների վերականգնման։
Ռուբեն Մելիքյանի ֆեյսբուքյան էջից

