Ի՞նչ ցույց տվեց Ֆրանսիայի Սենատի որոշման վերաբերյալ Ադրբեջանի արձաանքը
Այն, որ այդ որոշումը (Ֆրանսիայի Սենատն ընդունել է բանաձևը, որով պահանջում է ադրբեջանական զինուժն անհապաղ դուրս բերել Հայաստանի օկուպացված տարածքներից - խմբ.) պիտի դուր չգար ադրբեջանցիներին, հասկանալի է: Այն, որ այդ որոշման կապակցությամբ պիտի հայտարրությամբ հանդես գային այդ երկրի ԱԳՆ-ն և մյուս պետական կառույցները, նույնպես հասկանալի է: Սակայն այդ որոշումն առիթ դարձավ հասկանալու համար, թե ինչ են իրականում մտածում ադրբեջանցիները Հայաստանի հետ իրենց հետագա հարաբերությունների մասին: Եվ պարզվում է, որ մինչ այդ որոշումը նույնպես այդ երկրում մտադրություն չեն ունեցել որևէ խաղաղության պայմանագիր կնքել Հայաստանի հետ:
Այստեղ այն կարծիքին են, թե Ադրբեջանը մինչ այդ համաձայնագրի կնքումը կարող է ավելի մեծ նվաճումների հասնել: Ըստ Բաքվի փորձագետների, Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարած Հայաստանն այլևս նախկին բանակը չունի, նրա ջանքերով փլուզվել է ոչ միայն հայկական բանակը, այլև տրոհված է հայկական հանրությունը: Փաշինյանն իր գործը կատարել է, սակայն լիակատար հաղթանակի համար Ադրբեջանին «խանգարում են» Իրանն ու Ռուսաստանը:
Ըստ ադրբեջանական փորձագետների, Բաքվին իմաստ չունի շտապել Հայաստանի հետ խաղաղ պայմանագիրը կյանքի կոչելը, քանզի պարզ չէ, թե ինչպես կարող է փոփոխվել ուժերի բալանսը տարածաշրջանում մոտ ժամանակներս: Օրինակ, նշում են ադրբեջանցի փորձագետները, դժվար է ասել, թե ինչ զարգացում կարող է ունենալ ռուս-ուկրաինական պատերազմը: Չի բացառվում, որ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը պարտվի այդ պատերազմում, որի արդյունքում Ռուսաստանում կարող է առաջանալ հեղափոխական քաոս, ինչպես 1917 թվականին և այդ դեպքում Ադրբեջանը կարող է միանգամից գրավել ողջ Հայաստանը: Կարող է և Ռուսաստանում չառաջանալ այդ քաոսը, այլ, օրինակ, Իրանում նման իրավիճակ առաջանալ: Այդ դեպքում, ըստ նույն այդ փորձագետների, Ադրբեջանը կարող է գրավել «Արևմտյան Զանգեզուրը», այդպես են նրանք կոչում մեր Սյունիքը:
Այնպես որ նշում են ադրբեջանցի փորձագետները, Ֆրանսիական Սենատի որոշումը հերթական անգամ ցույց տվեց, որ Ադրբեջանի «կիսահաղթանակը» Հայաստանի նկատմամբ լուծում չէ: Իրական լուծումը Հայաստանի վերացումն է, որից հետո չի լինի ոչ «Զանգեզուրի միջանցքի» հարց, ոչ էլ թուրանական աշխարհին միավորող որևէ խոչնդոտ:
Սա է իրականությունը:
Դավիթ Մկրտչյան