Անորոշ ապրում ենք, մտածում ենք՝ եթե վաղը կամ մյուս օրը մի բան լինի, ի՞նչ ենք անելու, անմիջապես սահմանին ենք․ 100-200 մետրի վրա. Թավադյան
Սյունիքի մարզի սահմանամերձ դարձած Խնածախ գյուղի բնակիչները Երևանում տեղի ունեցող զարգացումներին հետևում են, բայց մեծ սպասելիքներ չունեն։ Թշնամական դիրքերով շրջապատված Խնածախում մարդկանց հուզող թիվ մեկ խնդիրն անվտանգությունն է, ամենամեծ ցանկությունն էլ՝ խաղաղությունը։
«Ամենաշատն ուզում եմ, որ խաղաղ պայմաններում մեր երեխաները ծառայեն ու տուն վերադառնան, զոհեր չունենանք։ Միաժամանակ հասկանալի է, որ խաղաղ ապրելու, խաղաղության հասնելու համար պետք է ուժեղ լինես։ Դրա համար կարևոր է, որ անկախ կուսակցական պատկանելիությունից՝ համախմբվենք, ունենանք մեկ նշաձող և ամեն ինչ անենք ուժեղանալու համար»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է Խնածախի նախկին գյուղապետ Կարո Թավադյանը։
Ժողովրդին համախմբված տեսնելու ցանկությունը կյանքի կոչելու հնարավորություններ Թավադյանը դեռ չի տեսնում։ Ասում է՝ մեր ժողովուրդը լավ հատկանիշներ շատ ունի, բայց կան և վատ գծեր, որոնք միշտ խանգարում են մեզ, օրինակ՝ դավաճանությունը, միմյանց ոտքի տակ փորելը, նեղ անձնական շահերն առաջ տանելը։
Որ ապրիլի 17-ից Երևանում մեկնարկած շարժումը անվտանգային առումով մեխ փոփոխություններ կարող է բերել, Թավադյանը թերահավատ է։
«Կարծում եմ՝ ոչ մի բան էլ չի փոխվի, քանի դեռ հստակ քայլեր չեն արվում։ Ինձ թվում է ՝ ցույցերով էլ բան չի փոխվելու։ Այս պահին իրավիճակը չենք էլ կարող առանձնապես փոխել, քանի որ շատ թույլ ենք հիմա։ Պատերազմելու պատրաստ չենք, հողն էլ առանց պատերազմի չես կարող հետ բերել»,-ասում է նախկին գյուղապետն ու հավելում, որ գյուղացիները կառավարության որոշումներից դժգոհ են, բայց չգիտեն էլ՝ ինչ անեն․ անորոշության մեջ ապրում են։
«Անորոշ ապրում ենք, մտածում ենք՝ եթե վաղը կամ մյուս օրը մի բան լինի, ի՞նչ ենք անելու։ Անմիջապես սահմանին ենք․ 100-200 մետրի վրա ադրբեջանցիների դիրքերն են։ Մեծերը փոքրերի համար են վախենում, փոքրերը՝ մեծերի»,-նշում է Թավադյանը։