Նոր «Մեծ խաղում» սկսվում է պայքար Հարավային Կովկասի և Մերձկասպիի համար. Միայն «Զանգեզուրի միջանցքն» ի՞նչ արժի. Սատանովսկի
Ռուսաստանցի քղաքագետ, արևելագետ, «Մերձավոր Արևելքի ինստիտուտ» գիտական կենտրոնի հիմնադիր և նախագահ Եվգենի Սատանովսկին տելեգրամի իր ալիքում անդրադարձել է Հարավային Կովկասում և Մերձկասպիի տարածաշրջաններում տիրող իրավիճակին։
«Թուրքիայի գալուստը Ադրբեջան՝ որպես նոր մետրոպոլիա (մայր երկիր՝ իր գաղութներով-խմբ.) (մի կողմ թողնենք մեկ ազգի համար երկու պետություն քաղաքավարի ռևերանսները և այլ ագիտացիոն-պրոպագանդիստական պանթյուրքական հռետորական հիմարությունը) և ռազմաքաղաքական սյուզերեն, և փաստացի ձևավորված թյուրքական դոմինանտության տարածման հեռանկարները Միջին Ասիայի վրա՝ այդ նոր Թուրանի մոտ, գործընկերային հարաբերությունների ելքով Պակիստանի հ«տ, այդ թվում ռազմական ոլորտում, դեռ նպաստել են զգալի լարվածություն ադրբեջանա-իրանական սահմանին և որոշակի՝ իրանա-պակիստանյան սահմանին։ Ինչպես երևում է, նոր Մեծ Խաղում սկսվում է պայքար Անդրկովկասի և Մերձկասպիի համար։
Իրանի և Պակիստանի զորավարժությունները, Բաքվի և Թեհրանի միջև հարաբերությունների կտրուկ սառեցումը (վերջինի կողմից «եղբայրական» Ադրբեջանի մասին արտահայտությունների պահպանման պայմանով) և «Գահերի խաղից» մնացած ամեն ինչ կարող է չհանգեցնել դրանց ուղղակի բախմանը, սահմանափակվելով մկանների ճկումով և փորձագետների, լրագրողների և վերլուծաբանների շահարկումներով, բայց կարող են ավարտվել նաև բոլորովին անկանխատեսելի ինչ-որ բանով: Խաղադրույքները չափազանց մեծ են, մանավանդ որ Ռուսաստանն իրեն ավելի քան զուսպ է պահում։ Դե, ասենք մեր ԱԳՆ-ն անհանգստություն է հայտնում առ այն, որ «Երեք եղբայր»՝ Անկարան, Բաքուն ու Իսլամաբադը Կասպից ծովում զորավարժություններ անցկացնելով խախտում են Կասպից ծովի մասին կոնվենցիան, բայց նրանցից ո՞ւմ է դա հուզում... Մեր ազդեցությունն աշխարհում ո՛չ թե՜ դիվանագիտության, այլ բանակի վրա է հիմնված, միշտ է այդպես եղել։ Հասկանալ է պետք։
Մոսկվան ինչ-որ մեկի հետ պայքարելու՞ է Անդրկովկասի, Մերձկասպիի և ընդհանուր Կենտրոնական Ասիայի համար։ Չէ, հա։ Մենք ընդհանրապես մեզ պահում ենք շատ ավելի զուսպ ու կանխատեսելի, քան նույն ամերիկացիները, որոնց աջ ու ձախ է տարուբերում, մի ծայրահեղությունից՝ մյուսը։ Եւ դա ընդհանուր, երևի, վատ չէ, եթե հաշվի առնենք, որ առանձնահատուկ ուշադրություն Ռուսաստանի վրա տեղի խաղացողներից արդեն չի դարձնում իրենց աշխարհաքաղաքական կոմբինացիաներում, ընդհանրապես նրանից չվախենալով։ Իսկ մենք էլ մտնու՞մ ենք նրանց բոլոր «ռեզոնների» մեջ։ Մտնում ենք։ Խոսու՞մ ենք բոլորի հետ, Էրդողանից սկսած։ Խոսում ենք։ Այդ թվում այնտեղ, որտեղ ո՛չ Ռուսական կայսրությունը, ո՛չ Սովետական Միությունը չէին խոսի։ Դրա համար էլ ինչո՞ւ մեզ հետ հատուկ հաշվի նստել։ Պոստսովետական տարածքի ծայրամասերը՝ հետաքրքիր թեմա է։ Միայն «Զանգեզուրի միջանցքն» ի՞նչ արժի։
Թուրքիան տրանսպորտային ուղիների թեմայով՝ Եվրոպայից մինչ Հնդկական օվկիանոս, որ պատճառներն ունի։ Իրանը՝ իր։ Չինաստանը խաղալու է բոլոր նրանց հետ, ում հետ խաղալու իմաստ կա։ Այդ ամենի մեջ չինացիները գլխավոր պրագմատիկներն են ու ցանկացած փոփոխությունների (կամ դրանց բացակայության) գլխավոր շահառուները:Իսրայելին կարևոր է իր ներկայությունն Ադրբեջանում, հաշվի առնելով նրա դիմակայությունն Իրանի հետ։ Իրանին, որ Իսրայելն ու Ամերիկացիներն այնտեղ չլինեն։ Ադրբեջանին, որ լինեն, իսկ թուրքերը, որ շարունակեն օգնել նրան Հայաստանի դեմ պայքարում։ Հայաստանը Ռուսաստանի, Իրանի և Արևմուտքի հետ հարաբերություններում բալանս է պահում։ Պակիստանն իր պատճառներն ունի, որտեղ դեր է խաղում և իրավիճակը Աֆղանստանում, և ցանկությունն անմասն չմնալ ճանապարհներից դեպի Եվրոպա... Դե, թուրքմենական գազն էլ բոլորին է պետք։
Ինչ վերաբերվում է մեզ... Մենք այնտեղ դեռ կանք, բայց հետզհետե վերածվում ենք սայլի այն հինգերորդ անիվի, որը հարկավոր չէ։ Ծիսական շարժումներ ենք անում և մեկ-մեկ ինչ-որ գիտակցված բաներ ենք անում՝ միջամտում՝ Արցախյան երկրորդ պատերազմին, որը միայն Մոսկվայի շնորհիվ հնարավոր եղավ կանգնեցնել տարածաշրջանային աղետի շեմին։ Իսկ հետո նորից անշարժանում լիտուրգիկ կիսաերազում։ Գազատար ենք կառուցում, Էրդողանին ենք սաստում, վիրտուալ տիրույթում մարտի բռնվում ամերիկացիների հետ, որոնք էլ իրենց շատ խնդիրներն ունեն, բայց նրանք մեզ նորերը ստեղծել չեն մոռանում... Մեկ էլ Եվրոպայի ու Ճապոնիայի հետ ենք վիճում՝ առևտուր անելով, իսկ Չինաստանի հետ ընկերություն ենք անում։ Կայսրության նորմալ փլուզում։ Հռոմի և Բյուզանդիայի հետ էլ է ժամանակին այդպիսի մի բան եղել», - գրել է նա։
Zham.am