Վիգեն Սարգսյան. Լեռնային Ղարաբաղը, ճիշտ է, չճանաչված, բայց պետություն է, ոչ թե՝ հակամարտություն
ՀՀ պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանը ծավալուն հարցազրույց է տվել «Интерфакс» գործակալությանը, որից մի հատված ներկայացնում ենք ստորև:
-Ինչպես հայտնի է, Ռուսաստանը զենք է մատակարարում ոչ միայն Հայաստանին, այլև Ադրբեջանին: Ինչ են կարծում Երևանում, այդ մատակարարումներում կա արդյո՞ ք ինչ-որ դիսբալանս: Եւ կարող է դա ռիսկային գործոն հանդիսանալ ղարաբաղյան հակամարտության հարցում:
Հայաստանում հասարակությունը մեծ ուշադրություն է դարձնում այդ թեմային, հատկապես, երբ այդ զենքը կիրառվում է լարվածության դեպքում, ինչպես դա տեղի ունեցավ 2016 թ. ապրիլին: Նման զենքի կիրառման յուրաքանչյուր դեպք, բնականաբար, Հայաստանում շատ լուրջ արձագանք է ստանում հաշվի առնելով ժողովրդի հատուկ վերաբերմունքը Ռուսաստանի նկատմամբ:
Ռուսաստանի հետ իրոք դաշնակիցներ ենք: Դրա մասին բոլորը գիտեն: Եթե ռուսական զենքն արդյունքում հակամարտության ռիսկային գործոն դառնա, ապա, կարծում եմ, դա, առաջին հերթին, ձեռնտու չէ հենց Ռուսաստանին:
-Ինչպե՞ս եք գնահատում ղարաբաղյան հակամարտության հեռենկարները: Վերջերս Մոսկվայում կայացել է Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի արտգործնախարարների հանդիպումը: Ինչ եք կարծում, արժի արդյոք ինչ-որ բեկում ակնկալել:
Ինչպես ձեզ հայտնի է, պաշտպանության նախարարությունը բանակցային գործընթացով չի զբաղվում: Կարծում եմ, կարգավորման հեռանկարներն, երևի, ավելի լավ կմեկնաբանեն նախագահների աշխատակազմերում կամ արտգործնախարարություններում:
Բայց Մոսկովյան ֆորումին հնչեցրած իմ ելույթում ես հայտարարեցի այն մասին, որ այն խորին համոզմանն եմ, որ հակամարտությունները, որոնք այսօր առկա են նաև մեր տարածաշրջանում, և ընդհանրապես աշխարհում, ռազմական լուծում չունեն: Միակ գործոնը, որն ի հայտ է գալիս ուժի կիրառման դեպքում, դա ճնշումն է այս կամ այն կողմի վրա՝ բանակցային գործընթացում առավել մեծ ճկունություն ցուցադրելու համար: Արդյունքում, այսպես թե այնպես, պետք է լինեն բանակցություններ, պետք է խաղաղություն լինի, պետք է խաղաղ լուծում լինի: Որքան շատ է փակուղի մտնում հակամարտությունը, ատելությունը, ագրեսիան, այնքան ավելի դժվար է հետո լուծել նման հակամարտությունները:
Մենք ելնում ենք նրանից, որ ղարաբաղյան հակամարտության ռազմական լուծում պարզապես չկա: Մենք հույս ունենք, որ դա լավ են հասկանում նաև Ադրբեջանում: Մենք հույս ունենք, որ Բաքվում որոշումների ընդունման համար պատասխանատուները գիտակցում են, որ շատ հեշտ է բացել դռները քաոսի և լայնամասշտաբ ռազմակամ գործողությունների համար, լարվածության ողջ տարածաշրջանում, որոնք դժվար կլինի կանգնեցնել: Դա անպայման կխթանի ահաբեկչական խմբավորումների դերակատարությունը տարածաշրջանում, և կաճի արտատարածաշրջանային խաղացողների դերը, որոնք էլ կսկսեն օգտվել դրանից:
Լեռնային Ղարաբաղը, ճիշտ է, չճանաչված, բայց պետություն է, ոչ թե հակամարտություն: Եւ քանի դեռ չկա այդ փաստի ընկալում, կարգավորում չի լինի: Արդեն քառորդ դար է ինչ այնտեղ փաստացի անկախ իրական մարդիկ են ապրում: Նրանք պատասխանատու են իրենց որոշումների ընդունման համար, նրանք իրենց սեփական կառավարությունն են ձևավորում ժողովրդավարական և ազատ ընտրությունների սկզբունքների հիման վրա, ձևավորվում է բազմակուսակցական խորհրդարան:
Zham.am