Այժմ Լիպարիտյանը կրկին պահանջված է, այս անգամ՝ «նիկոլականների»՝ 1997 թ․-ին քաղաքական սնանկություն գրանցած ԼՏՊ-ի գաղափարախոսական թերմացքների կողմից
Դիտել նաև
Նրանց հաջորդ թիրախը մեր ու ձեր տներն են․ Եթե չկարողանանք Հայաստանում ձևավորել հայկական պետական իշխանություն, բոլորիս սպառնում է Արցախի հայերի ճակատագիրը
Քանի Քաշաթաղը վերաազատագրված չէ, Սյունիքն ու մնացյալ Հայաստանը հանգիստ լինել չեն կարող
Սա այն է, ինչ միշտ ՀԻՄՆԱՎՈՐՎՈՒՄ ԷՐ 1994 թ․-ից սկսած, որ եթե Արցախը նույնիսկ մասամբ կորցնենք, պատերազմը շարունակվելու է ՀՀ տարածքում
ՊԱՏԵՐԱԶՄԻՑ ՎԱԽՆ ԱՅՍ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԵՆԱՐԱՆՆ Է
Այս է պատճառը, որ Հայաստանը, նույնիսկ այսքան փոքրացած, աչքի գրող է թուրքերի համար
• Իսկ դու գիտեի՞ր, Կա՛ռլ, որ օբսիդիանը՝ «սատանի եղունգը», նույնպես լիպարիտ է և գոյանում է մակերևութային պայմաններում թթվային բաղադրությամբ հրաբխային լավայի բյուրեղացումից։ Սա իսկ և իսկ համապատասխանում է լոշտակավոր փյունիկեցի խաչագողի կերպարին, որով հայկական ԶԼՄ-ներն արդեն ծնգլահան են արել։
• Դատի՛ր ինքդ, Կա՛ռլ։ 1964 թ․-ին 19-ամյա բուրջհամուտցի դաշնակցականը ժամանում է կալիֆորնիական համալսարան՝ վսեմ նպատակով՝ դառնալու արհեստավարժ պատմաբան և աշխարհին հասցնելու Օսմանյան կայսրությունում հայերի դեմ իրականացված ցեղասպանության մասին ճշմարտությունը։ Լիպարիտյանից պատմաբան, իհարկե, դուրս չեկավ, քանզի գրագողական ողբասացությունների ժողովածու հիշեցնող իր ատենախոսությունը կարդացել եմ ոչ միայն ես, այլև իր հավանական գործատուները։ Դու կառարկես, Կա՛ռլ, որ նա դասավանդել է ամերիկյան տասնյակ քոլեջներում և համալսարաններում, և ճիշտ կանես։ 1973 թ․-ից մինչև 1990-ականներ նա հաջողությամբ փոխել է միջակ և միջինից ցածր մի քանի աշխատատեղեր՝ երկու տարուց ավելի ոչ մի տեղ չաշխատելով։ Սրանից հետևում է, որ համալսարանական դասախոսի ամբողջական դրույք (tenure track) նրան ոչ մի տեղ չեն առաջարկել։ Մեր հերոսի առջև խոյացել էր ամբողջ կյանք քոչվոր ասիստենտ մնալու հեռանկարը։
•Բայց ահա, վրա հասավ 1991 թ․։ Լիպարիտյանը տեղափոխվեց նորանկախ Հայաստան, որտեղ և ազդարարվեց նրա «աստեղային ժամը»։ Նա արագ հասկացավ, որ «չէղած տեղը քյալամն էլ ա միրգ», ուստի ինքն էլ կարող է քաղաքական կարիերա անել։ Այս օպորտունիստ ծակ պրոֆեսորն ընդամենը պետք է հրաժարվեր Թուրքիային միջազգային դատարաններ քարշ տալու իդեալներից և դաշնակցական ներքին «խոհանոցի» գիտելիքներն առաջարկեր նոր տիրոջը՝ ԼՏՊ-ին, որին ներքաղաքական խնդիրները լուծելու և սեփական խմբային տնտեսական շահերը սպասարկելու համար հարկավոր էր օր ու արև չտալ հիշատակածս հեղափոխական կուսակցությանը։
•Այժմ Լիպարիտյանը կրկին պահանջված է, այս անգամ՝ «նիկոլականների»՝ 1997 թ․-ին քաղաքական սնանկություն գրանցած ԼՏՊ-ի գաղափարախոսական թերմացքների կողմից։ Լիպարիտյանի հեքիաթներն առ այն, որ այն ժամանակ իրենք ճիշտ էին, քոռ կոպեկ չարժեն։ Կեղծված ընտրություններից հետո կառչելով իշխանությունից՝ նրանք չկարողացան անգամ իրենց շրջապատին համոզել ընտրության ճիշտ լինելու մեջ, էլ ուր մնաց այդ «դիվանագետները» համոզեին հայկական հասարակությանը, սփյուռքին կամ առավել ևս՝ իրենց ընդդիմախոսներին։
•Եվ վերջում, Կա՛ռլ, ասեմ, որ չի կարելի համեմատել էժանագին կոմֆորմիստ Լիպարիտյանին Մայքլ Քոլինզի հետ (խոսքը իռլանդացի քաղաքական գործչի մասին է, ոչ թե տիեզերագնացի), որ հանրապետականների կողմից սպանվեց լոնդոնյան բանակցություններում անգլիացիներին «հողերը հանձնելու» համար։ Դա նույնն է, որ օբսիդիանը, նույն ինքը՝ լիպարիտը, համեմատես ազնիվ քարերի հետ, օրինակ՝ զմրուխտի։ Իսկ այն մասին, թե ինչու Հյուսիսային Իռլանդիան տակավին իռլանդական «Էրգրի»՝ Իռլանդիայի Հանրապետության, մաս չէ, և թե որն էր դրանում Քոլինզի դերը, կիմանաս հաջորդ դասին…
Քաղաքագետ Էդգար Էլբակյանի ֆեյսբուքյան էջից