Դարձ դեպի «զրոյական կետ»
ԴԱՐՁ ԴԵՊԻ «ԶՐՈՅԱԿԱՆ ԿԵՏ»
• Արցախի կորստից հետո զավեշտալի թվացող, բայց բավականին բարձր հնչող «կարևորը նախկինները չվերադառնան» դարձույթը պատմական խորքային պատճառներ ունի։ Այն հետևանք է դարեր շարունակ բիրտ ուժի ու անարդարության ենթարկված մեր ազգի՝ արդարություն տենչալու և բիրտ ուժից հեռու մնալ ուզելու, անգամ եթե այդ ուժը հենց մերն է, մեր ազգինը, մեր պետությանը։ Պատերազմն ու հայերիս ազատագրած Աղդամն ասոցացվում էին այդ բիրտ ուժի հետ, իսկ «նախկինները»՝ «թալանի», այսինքն՝ սոցիալական անարդարության։
(• Եվ հավատացե՛ք, որ հավաքական «սորոս-մորոսների» քարոզն այստեղ հազարերորդական նշանակություն ունի․ «չհարստահարող իշխանի» փնտրտուքը, սուր ճոճող թշնամու հետ կոնֆլիկտից խուսափելու երևույթը մշակութապես բնիկ հայկական դրսևորումներ են։ Եվ հենց սա՛ է պատճառը, որ Արցախի կորուստն այդքան դյուրամարս է, իսկ «նախկինների վերադարձը»՝ ոչ)
• Ցավոք, դարեր տևած դժնդակ լուծն ու հարստահարումը չէին կարող չձևախեղել մեր ազգային հոգեբանությունը։ Վերջին 26 տարիները, երբ մենք ոչ թե ուժի ենթարկվողն էինք, այլ ուժի ենթարկողը, շատ փոքր ժամանակամիջոց էին՝ հավաքական հոգեբանություն փոխելու համար։ Պարտությունից հետո նորից «ամեն ինչ իր տեղն է ընկել»՝ մեր ներսի ազատատենչ լեռնականը պարտվել է մեր ներսի դաշտաբնակ վաճառականին…
• Բայց հուսահատվել, առավել ևս՝ հիասթափվել սեփական ինքնությունից պետք չէ։ Աշխարհիս վրա ուրիշ հայ ժողովուրդ, որն ավելի հերոսական ու չցեղասպանված անցյալ կունենար, չկա։ Մենք բոլորս՝ թույլ ու ուժեղ, այս ժողովրդի մասնիկներն ենք, ու մեկս մյուսին օգնելով պիտի սովորենք մեծացնել ու հարգել սեփական ուժը և դրանով հաստատել մեր արդարությունը։
• Իսկ այդ նվիրական ճանապարհին մշտապես ոսկի տառերով են շողալու 1988-2020 թթ․-ին իրենց կյանքը Հայոց ուժի և ինքնիշխանության համար նվիրաբերած անմահ հերոսների անունները…
Ադրբեջանագետ Էդգար Էլբակյանի ֆեյսբուքյան էջից