Փաշինյանի հռչակած Հայաստանի արտաքին քաղաքական այցեքարտը՝ «ժողովրդավարությունը», մանկամիտ և վտանգավոր բարբաջանք է
Դիտել նաև
Հայաստանի եվրոպական հեռանկարը հայտնվել է թյուրքական կոալիցիայի ճիրաններում. Արմեն Գևորգյան
Կարո՞ղ է արդյոք քննիչը որոշել՝ պաշտպաններին ինչ փաստաթուղթ է անհրաժեշտ որպես ապացույց օգտագործելու համար. Արմեն Աշոտյանի գործով նախնական լսումներն ավարտական փուլում են
Նիկոլ. «տիպային կիստայի տրանսֆորմացիա»
Փաշինյանը խոստովանեց, որ Շարմազանովը ճիշտ էր, ինքը՝ սխալ. Էդուարդ Շարմազանով (տեսանյութ)
Քաղբանտարկյալ Արմեն Աշոտյանը ևս 3 ամիս կմնա կալանքի տակ
Ռուսաստանյան սահմանադրական հանրաքվեի շուրջ քննարկումների պակաս չկա: Այս իրադարձությունը հայտնվել է միջազգային լրատվական և քաղաքական քննարկումների կենտրոնում հասկանլի պատճառներով:
Աշխարհի գերտերություններից մեկի ներքին քաղաքական զարգացումները անխուսափելիորեն դառնում եմ արտաքին քաղաքական օրակարգի հարց: Ճիշտ այնպես, ինչպես ԱՄՆ գալիք նախագահական ընտրությունները կամ Չինաստանի Կումունիստական կուսակցության համագումարները:
Բոլոր կանխատեսումները վկայում են այն մասին, որ պանդեմիկ և հետպանդեմիկ աշխարհում նոր թափով է շարունակվում գլոբալ քաղաքական ազդեցության համար պայքարը տարբեր ուժային կենտրոնների միջև:
Տրամաբանական է, որ մրցակցի ներքաղաքական անցուդարձը նույնպես դիտվում է որպես այդ ազդեցության ընդլայնման կամ սահմանափակման գործոն:
Այս տեսակետից Պուտինյան Ռուսաստանը իրոք դարձել է լրջագույն աշխարահաղաքական դերակատար, որի ազդեցությունը չի սահմանափակվում միայն հետխորհրդային տարածքի երկրներով, այլ վաղուց շոշափելի է դարձել Վենեսուելայից մինչև Սիրիա, Լիբիայից մինչև Կորեա, Արկտիկյաից՝ Անտարկտիդա:
21-րդ դարի իրողություններից մեկն այն է, որ աշխարհաքաղաքականությունը, որի վախճանը գուժում էին լիբերալ քաղաքագետները, ոչ միայն ողջ է, այլև առավել տեսանելի է դարձել, որպես համաշխարհային մենամարտերի շարժիչ ուժ: Բոլոր կողմերը կարող են և օգատգործում են հազար ու մի այլ ուղենիշային հիմնավորումներ՝ արդարություն, մարդու իրավունքներ, ժողովրդավարություն, ինքնություն և այլն:
Սակայն աներկբա է, որ կոնկրետ կողմի օգտագործվող բառամթերքը և հիմնավորումները հիմնականում բացառիկ շղարշներ են սեփական գեոպոլիտիկ շահերը առաջ մղելու համար:
21-րդ դարը առավել ռացիոնալ քաղաքականության և պրագմատիկ շահերի դար է, որտեղ գերտերությունների շարքին չդասվող որևէ պետություն, այդ թվում՝ Հայաստանը, հաջողություն կարող է ունենալ միայն խելացի քաղաքականություն վարելու դեպքում (smart power):
Փաշինյանի հռչակած Հայաստանի արտաքին քաղաքական այցեքարտը՝ «ժողովրդավարությունը», մանկամիտ և վտանգավոր բարբաջանք է մի աշխարհում, որտեղ արժանապատիվ վերապրելու իրավունք կունենան միայն ուժեղ և/կամ խելացի պետությունները:
Թեման ավարտեմ կրկին Ռուսաստանի սահմանադրական հանրաքվեի օրինակով: Հայաստանի Հանրայինի եթերում աղմկահարույց բանախոսի ֆոնին այսօր Ադրբեջանի նախագահը զանգել և շնորհավորել է Վլադիմիր Պուտինին հանրաքվեի հաջող արդյունքի համար:
Հիմա հարց: Կոնկրետ այդ հարցով ո՞ր երկիրը մի քիչ ավելի առաջ տարավ իր շահերը և ո՞ր երկիրը՝ կորցրեց...
Արմեն Աշոտյանի ֆեյսբուքյան էջից