Իշխանության կրող այդ անիրավների գործողությունների հետևանքները հատուցվում են կրկին մեր քաղաքացիների հաշվին
Հանրային շահի անվան տակ պետություն կոչեցյալը` հանձինս իշխանության կրողների, տարիներ շարունակ մարդկանց որոշ խմբերի ունեզրկել է: Խլել են մարդկանց սեփականությունը անհամարժեք փոխհատուցման դիմաց` փոխանցելով իրավունքը այլ մասնավորի ու սա կոչել են հանրային շահ:
Մարդիկ իրենց իրավունքների համար պայքարի ճանապարհին արդարացիորեն հասել են միջազգային ատյաններ` դատարաններ, քանզի մեր սեփական դատարանները ձախողել են պաշտպանել մարդու` քաղաքացու իրավունքի գերակայությունը: Ու այս գործընթացում կայացրել են նաև անօրեն որոշումներ:
Տարիներ են անցել, մեկը մյուսի հետևից միջազգային դատարանները իրենց իրավունքի համար պայքարող մեր երկրի քաղաքացիների հայցերն ընդդեմ մեր պետության ճանաչում են արդար և պետությանը փոխհատուցում են պարտադրում:
Ինչ է ստացվում: Իշխանության տարբեր թևերի (հիմնականում գործադիր և դատական) կրողների անիրավ գործողությունների արդյունքում բազում քաղաքացիների իրավունքներ, մասնավորապես սեփականության իրավունքը ոտնահարվել է, նրանք վնասներ են կրել և ոչ միայն նյութական: Որոշների դեպքում, որոնք որոշել են շարունակել իրենց իրավունքների համար պայքարը, միջազգային դատարանները մեր պետությանը պարտադրում են նրանց փոխհատուցում տալ: Փոխհատուցումը տրվում է պետական բյուջեից, այսինքն քաղաքացիների գրպանից` մեր վճարած հարկերից:
Այսինքն, իշխանության կրող այդ անիրավների գործողությունների հետևանքները հատուցվում են կրկին մեր քաղաքացիների հաշվին:
Այս պայմաններում, հատկապես իշխանափոխությունից հետո, կուզեք թող լինի հեղափոխություն (արդեն էական էլ չէ), պետությունը ինքը պետք է նախաձեռներ այդ բոլոր տուժողների իրավունքների վերականգնումը` և ոչ թե այլ քաղաքացիների, այսինքն հարկ վճարողների հաշվին, այլ այն սեփականատերերի որոնց օգտին իրականացվել է այս մարդկանց ունեզրկումը:
Սրանով, հանդերձ հաջորդ քայլով, բոլոր այն դատավորները որոնք մասնակից էին եղել այս գործընթացին չպետք է շարունակեին արդարադատության համակարգի մաս կազմել: Եվ այս պատճառով է նաև, որ վեթինգ ասվածը պարտադր բնույթ պետք է կրեր, այլ ոչ փոխարինվեր ինչ-որ անհասկանալի ինքնամաքրման գործընթացով:
Սրա մասին անդրադարձ եմ կատարում, որպեսզի նպաստեմ այս կարևոր հարցին հանրության ուշադրության սևեռմանը, քանզի այս օրերին կարծես շարունակություն է ստանում նախկին կորզող համակարգի կողմից գործի դրված գործիքը` հանրային շահի անվան տակ սեփականության իրավունքի փոխանցում, հիմնականում քաղաքացուց բիզնեսին` ներդրումային ծրագրերի անվան ներքո:
Հարգելիներ կորզող համակարգեր կոչվածը ուղղակի սիրուն ձևակերպումներ չեն, դրանք իրական չարիք են, որոնց չվերացնելը պետության կորստին` ձախողման, կարող է հանգեցնել:
Հովհաննես Ավետիսյանի ֆեյսբուքյան էջից