Թե որքանով Նիկոլը կկարողանա ամրապնդել քաղաքական մոնոպոլիան՝ կախված է ընդդիմադիր կուսակցությունների ճկունությունից
Ազգային ժողովն առաջին ընթերցմամբ ընդունեց 4000-ից ավել բնակչություն ունեցող համայնքներում կամ նույնն է թե՝ խոշորացված համայնքներում , ավագանու և համայնքի ղեկավարի ընտրության կարգը համամասնական ընտրակարգով անցկացնելու օրենքը։ Նախկինում այս ընտրակարգը գործում էր Երևանի, Գյումրու և Վանաձորի համար, երբ քաղաքացիները կուսակցական ցուցակներով ընտրում էին ավագանի, իսկ ավագանին էլ իր կազմից ընտրում էր համայնքի ղեկավար, այսինքն նշված 3 համայնքների ղեկավար կազմը ձևավորվում էր միայն կուսակցությունների միջոցով և ոչ մեծամասնական ընտրակարգով։ Համայնքների խոշորացման դեպքում, ինչը կանգ է առել՝ բացառությամբ Իջևանի, որը արագ խոշորացրեցին, որպեսզի Նիկոլի քավորը դառնա ղեկավար, համամասնական ընտրակարգի ներդնումը վատ տարբերակ չէ, եթե ունենայինք կայացած կուսակցական համակարգ, ինչը չունենք։
Նիկոլի կարևոր խոստումներից էին՝ կուսակցությունների մասին և ընտրական նոր օրենքների ընդունմանը, որոնք ինչպես մնացած խոստումները, չիրականացվեցին։ Ակնհայտ է, որ ընդդիմադիր կուսակցությունները գտնվում են ծանր իրավիճակում, իսկ իշխող ՔՊ կուսակցությունը , տիրապետելով վարչական և ֆինանսական լծակների, ցանկանում է առիթից օգտվել և տեղական ինքնակառավարման մարմիններում էլ հաստատել քաղաքական մոնոպոլիա՝ կանգ չառնելով ոչնչի առջև՝ Սյունիքի մարզի համայնքապետերի դեմ սկսված ճնշումները վառ օրինակ։ Միևնույն ժամանակ Նիկոլը լավ հասկանում է, որ համայնքներում ՔՊ-ի կադրային ռեսուրսը զրոյական է, բայց և հասկանում է, որ ծանր վիճակում են նաև մյուս կուսակցությունները։ Նիկոլը հույս ունի, թե ժողովուրդը կքվեարկի նախկինում հայտնի ՝ պոլի փետ լինի, միայն ՀՀՇ-ից լինի , իսկ ներկայում ՔՊ-ից լինի սկզբունքով , և իրեն կհաջողվի ՏԻՄ-երը նույնպես ամբողջությամբ վերցնել իր ձեռքը։ Թե որքանով Նիկոլը կկարողանա ամրապնդել քաղաքական մոնոպոլիան՝ կախված է ընդդիմադիր կուսակցությունների ճկունությունից։