Իշխանության «шавка»-ները խուճապահար գրոհ են սկսել դատավոր Ռշտունու դեմ
Դիտել նաև
Արթուր Ալեքսանյանը գլխավորում է Շիրակի մարզի տարվա լավագույն մարզիկների տասնյակը
«Ադրբեջանն իր նպատակները չի թաքցնում». Արթուր Խաչատրյան
Չեմ զարմանա, որ Փաշինյանն Արցախի նախագահին կոչի Ղարաբաղի հայ համայնքի ներկայացուցիչ. Խաչատրյան. Տեսանյութ
Ադրբեջանը կարող է աստիճանաբար սկսել հայերի արտաքսումն Արցախից․ Խաչիկյան. Տեսանյութ
Մարդկանց սովի մատնելու դառը իրականությունը մարդասիրական աղետ է, որը պահանջում է անհապաղ գործողություններ. Արթուր Աբրահամ. Տեսանյութ
Հիշեցնենք, որ սեպտեմբերի 27-ին Ռոբերտ Քոչարյանի աջակիցները՝ Սարգիս Օհանջանյանը և Նարեկ Մութաֆյանը, դատավոր Աննա Դանիեբեկյանին հարցեր էին հղել այն մասին, թե արդյոք նա «դատարանների պատերի տակ վնգստացող դատավորների ցուցակում կա, թե՝ ոչ»: Դեպքից հետո դատավորը հաղորդում էր ներկայացրել ինչի հիման վրա ոստիկանության Շենգավիթի բաժնում քրեական գործ է հարուցվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 343-րդ հոդվածի (դատարանի նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք ցուցաբերելը) հատկանիշներով:
Այն, որ տղաների վրա ակնհայտ քաղաքական պատվեր էր «թխվում » պարզ էր նույնիսկ «պողոսների» համար:
Օհանջանյանի և Մութաֆյանի նկատմամբ ի սկզբանե ընտրված է եղել խափանման միջոց կալանավորումը, որը վերջերս երկարաձգվել էր ևս երկու ամսով, սակայն տղաների իրավապաշտպանների համառ ջանքերի արդյունքում, Վերաքննիչ քրեական դատարանի նախագահ Վազգեն Ռշտունու որոշմամբ Օհանջանյանի խափանման միջոցը փոխվեց, և նա երեկ ազատ արձակվեց:
Հասկանալի է, որ Ռշտունու այս քայլը խիստ նյարդայնացրել է իշխանություններին: Եվ իշխանական «шавка»-ները սկսել են իսկական գրոհ Ռշտունու դեմ:
Նրա այն պնդումը, թե «... այո, այսօր դատարանների վրա կան ճնշումներ օրենսդիր և գործադիր իշխանությունների կողմից...» բառիս բուն իմաստով հունից հանել է իշխանությանը: Եվ վերջիններս իրենց «վեցնոցների» միջոցով իսկական գրոհ են սկսել դատավոր Ռշտունու դեմ:
Օրինակ, ԲԴԽ-ի անդամ Գրիգոր Բեքմեզյանը հայտարարում է, որ «...նա չի կիսում Վազգեն Ռշտունու կարծիքը, եթե դատավորների նկատմամբ ճնշման փորձ, ճնշման վերաբերյալ ինչ-որ կասկածներ են լինում, ապա իրենք պարտավոր են անմիջապես դրա մասին հայտնել։ Ասեմ ավելին, եթե դատավորը ճնշումների մասին տեղեկատվության է տիրապետում և չի հայտնում, դա նաև կարգապահական պատասխանատվության հիմք է։ Իսկ մեզ մոտ պարոն Ռշտունու կողմից նման տեղեկատվություն չի հայտնվել»:
Ավելին, Բեքմեզյանը նույնիսկ սպառնում է Ռշտունուն՝ նշելով բառացիորեն հետևյալը, որ «...մենք կուսումնասիրենք Ռշտունու խոսքերը ամբողջությամբ, քանի որ այդ նախադասությունից հետո այլ պարզաբանումներ է տալիս ինքը։ Երբ որ գտնենք, որ, այո, հայտարարությունն առարկայացված է և դա մի քիչ վերացական կարծիք կամ գնահատական չէ, մենք անպայման կփորձենք նրանից գնահատական ստանալ»: Բեքմեզյանը բնականաբար նշում է, որ «... ճնշումներ չկան դատական իշխանության վրա»:
Ավելի հեռուն է գնում մեկ այլ իշխանական «վեցնոց»՝ նախկին իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցը: Ըստ նրա, Ռշտունին «ակնհայտ քաղաքական» հայտարարությամբ է հանդես եկել: Ավելին, Սաքունցը Ռշտունու խոսքերին «լուրջ չի վերաբերվում», քանզի, ըստ նրա, եթե այդպիսի ճնշումներ լինեին, ապա Ռշտունին կվախենար և այդպիսի հայտարարություններով հանդես չէր գա:
Փաստորեն «իրավապաշտպանը» համարում է, որ այսօր Հայաստանում դատական համակարգը լիովին ազատ է, և իշխանության մյուս ճյուղերի կողմից ոչ մի ճնշում էլ գոյություն չունի, իսկ եթե եղել է, ապա այն անցյալում է եղել:
Ավելին, Սաքունցը ոչ միայն համաձայն չէ Ռշտունու հետ, այլև զարմանում է, որ իշխանությունները «հանդուրժում են» այս այլախոհությունը: Ռշտունուն Սաքունցը նույնիսկ համարում է «քաղաքական ընդդիմախոս»: Եվ դա ասում է մի մարդ, որ իրավապաշտպանության տակ դրսից մեծ գումարներ է ստացել և զբաղվել է մաքուր քաղաքականությամբ: Ինչո՞ւ է այդ գումարները ստացել Սաքունցը, պարզ երևում է, երբ նշում է, որ «...հայկական ուժերը պիտի դուրս գան օկուպացված տարածքներից...»:
Հնարավոր կլինե՞ր, օրինակ, Ադրբեջանում մի այդպիսի «իրավապաշտպան» հայտարարեր, որ «Լեռնային Ղարաբաղը պիտի Ադրբեջանից անկախանա»: Կարծում եմ պատասխանը հայտնի է: Ադրբեջանցիները, ինչպես ասում են, խելքը հացի հետ չեն կերել, որ թույլ տան նման տարրերի գոյությունը իրենց երկրում: Իսկ մենք ոչ միայն թույլ ենք տվել նման անձանց գոյությունը, այլև թույլ ենք տվել, որ նրանք մեր երկրում զբաղվեն փաստացի մաքուր քաղաքականությամբ: Ավելին, գնահատական տան այս կամ այն գործչին, դատավորին, փաստաբանին և այլն:
Եվ այս ամենից հետո մենք ուզում ենք, որ հիբրիդային պատերազմում Ադրբեջանին հաղթե՞նք:
Ադրբեջանն է մինչ այսօր մեր երկրում մեզ հաղթում, և ամոթ է հանդուրժել այս խայտառակությունը:
Սա է իրականությունը:
Դավիթ Մկրտչյան