Նիկոլական ռեժիմը տնային կալանքը վաղուց դարձրել է քաղաքական հակառակորդներին «փափուկ խեղդելու» գործիք

Փորձագետ Կարեն Վրթանեսյանը գրում է. «Երկու օր առաջ Արմեն Աշոտյանի տնային կալանքը երկարացրին ևս 3 ամսով։
Նրան ձերբակալել էին 2023-ի հունիսի 15-ին։ Մեկ տարի և երեք ամիս անց բանտից տեղափոխեցին տնային կալանքի և արդեն 6 ամիս է՝ տնային կալանքի տակ է։ Ու ևս 3 ամիս էլ ավելացրին։
* * *
Նիկոլական ռեժիմը տնային կալանքը վաղուց դարձրել է քաղաքական հակառակորդներին «փափուկ խեղդելու» գործիք։
Այն շատ ավելի քիչ վրդովմունք է առաջացնում մարդկանց մոտ, քան երբ մարդուն բանտում են պահում («լավ ա, որ գոնե տանն է, տնեցիքի հետ, իր անկողնում է քնում, տնական ճաշ ուտում»)։ Այսինքն տնային կալանքով հանրային դժգոհության «գռադուսը» իջեցնում են, բայց քաղաքական գործունեությունից զերծ պահում։ Համ էլ սիրուն կռուտիտ են ունենում միջազգային ատյաններում. «Աշոտյանն ի՞նչ քաղբանտարկյալ, հրեն, իր համար տանը հով լռված է»։
Ընդ որում տնային կալանքը սովորաբար ուղեկցվում է անհեթեթ սահմանափակումներով (օրինակ՝ նամակագրության), որոնք բացատրվում են նրանով, թե մարդ կարող է, օրինակ՝ խանգարել դատաքննությանը, կարող է ազդել վկաների վրա։
Բայց տնային կալանքի տակ գտնվող իրական հանցագործը հաստատ խնդիր չունի թեկուզ տնեցիքի միջոցով իր հանցակիցներին ինչ-որ երկտողեր, նամակներ, տո թեկուզ ձայնային հաղորդագրություններ փոխանցելու։ Կապ պահելու համար հանգիստ կարող է օգտվել տնեցիքի հեռախոսներից և համակարգիչներից, սոցցանցային պրոֆիլներից, ո՞վ է կարողանալու դա ապացուցել։
Իսկ այ ՕՐԻՆԱՊԱՇՏ մարդը՝ ով չի պատրաստվում պայմանները խախտել, զրկվում է շատ նեղ շրջանակից դուրս գտնվող մարդկանց հետ հաղորդակցությունից։
Ընդ որում, օրինակ՝ նույն ԱԺ պատգամավորները կարող են այցելել տնային կալանքի տակ գտնվողին, բայց հեռախոսով իրեն զանգել չեն կարող։ Այսինքն նույնիսկ 5 րոպեանոց զրույցի համար, պետք է գնան կալանավորվածի տուն։
Հաշվի առնելով, որ Արմենը ՀՀԿ-ի փոխնախագահն է, այդ սահմանափակումներով նրան զրկում են նաև կուսակցության ղեկավարման աշխատանքին լիարժեք մասնակցությունից։
Էլ չասեմ, որ ըստ էության Արմենի հետ ապրող տնեցիք էլ են պատանդի կարգավիճակում հայտնվում. օրինակ՝ չեն կարող մարդ հրավիրել տուն ևն...
* * *
Եզրափակելով՝ շեշտեմ, որ Արմենը միակը չէ, որ այս վիճակում է։ Օրինակ՝ տնային կալանքի տակ են նաև Գարիկ Գալեյանը («Որդիների կանչը» ՀԿ), Արագած Ախոյանը... Ինչքան գիտեմ, շարունակում է տնային կալանքի տակ մնալ Խաչատուր Բալասանյանը (Գյումրիի ընտրված քաղաքապետ Սամվել Բալասանյանի որդին), Արամ Գասպարյանը (ասում են, թե «սյունաց ողջույնների» թեմայով)։
Շատ կարևոր է այս խնդրի մասին պարբերաբար իրազեկել հանրությանը, անընդհատ բացատրել, որ բռնապետությունը տնային կալանքի և դրա հետ փաթեթավորած անհարկի սահմանափակումների միջոցով խեղդում է իր քննադատներին, քաղաքական հակառակորդներին»։