Ո՞րն է Թրամփի գաղափարական հենքը, և ինչո՞ւ է «լիբերալ-բոլշևիզմը» պարտվում

Մաս երկրորդ
(սկիզբը՝ նախորդիվ)
90-ականների սկզբին, երբ տարածվեցին Ֆրենսիս Ֆուկույամայի մոտեցումները, միաժամանակ առաջադրվեց նաև հակադիր թեզը, որն առավելապես ներկայացնում էր մեկ այլ ամերիկյան տեսաբան և ֆիլիսոփա՝ Սամուել Հանթինգթոնը:
Վերջինս անխնա քննադատում էր Ֆուկույամային և «լիբերալ-բոլշևիկներին», նշելով, որ նրանց տեսությունը մի նոր «կոմունիզմ է» հիշեցնում և, ի վերջո, այն կարող է հանգեցնել երրորդ համաշխարային պատերազմի: Քանի որ, ըստ նրա՝ աշխարհը միատարր արժեքներով չի ապրում, այլ այն բաժանված է մի քանի «քաղաքակրթությունների»:
Եվ, եթե «լիբերալ-բոլշևիկները» փորձեն իրենց պատկերացումները թելադրել իրենց համար խորթ «քաղաքակրթական» երկրներին, ապա կառաջացնեն մեծ հակադրություն, որն էլ կարող է հանգեցնել մեծ պատերազմի: Հանթինգթոնը մասնավորապես բերում էր Իրանի օրինակը, որտեղ ամերիկացիների ճնշման արդյունքում տեղի ունեցավ իսլամական պայթյուն՝ ընդդեմ արևմտյան քաղաքակրթության տարրերի:
Ըստ Հանթինգթոնի, առանց այն էլ այդ «քաղաքակրթությունների» միջև կան հակասություններ, և պետք է ամեն ինչ անել, որպեսզի այդ հակասությունները մեծ բախման պատճառ չդառնան:
Հանթինգթոնն առաջարկում էր ամերիկյան շրջանակներին չզբաղվել ավելորդ գլոբալիստական ծրագրերով, այլ կենտրոնանալ բացառապես արևմտյան քաղաքակրթության զարգացման վրա:
Սակայն այն ժամանակ, ամերիկյան ու եվրոպական Deep State-ները մերժեցին Հանթինգթոնի մոտեցումը և իրենց համար, որպես գաղափարական հենք, որդեգրեցին Ֆուկույամայի մոտեցումը:
Մարդկության հետագա զարգացումը ցույց տվեց Հանթինգթոնի կանխատեսումների ճշմարտացիությունը:
Սկսած 2000-ականներից՝ կտրուկ սրվեցին արևմտյան երկրների հարաբերություններն իսլամական աշխարհի հետ:
Իսկ 2001-ի ահաբեկչությունն սկիզբ դարձավ նոր պատերազմների համար: Աֆղանստան, Իրաք, հետո Լիբիա, Սիրիա:
2007-ին Մյունխենում այդ մոտեցմանն առաջին անգամ հակադրվեց Ռուսաստանի նախագահ՝Պուտինը:
Սկսած 2011-ից՝ ողջ Միջին Արևելքը հայտնվեց պատերազմների մեջ:
Իսկ 2014-ին բռնկվեց ուկրաինական ճգնաժամը, որը 2022-ի փետրվարից վերածվեց լայնամասշտաբ պատերազմի:
Այդ վերջին պատերազմը մոտ է նրան, որ վերածվի երրորդ համաշխարհայինի, և պարզապես խնդիրն այն է, թե ով պիտի առաջինը սեղմի ատոմային հարվածի կոճակը:
Հենց այս մթնոլորտում է սկսվում պատկերացումների փոփոխությունների ալիքի զարգացում եվրոպական երկրներում և ԱՄՆ-ում:
Ի վերջո, պարզ է դառնում, որ «լիբերալ-բոլշևիզմը» դա զուտ տեղային գաղափար չէ, այն իր բնույթով քայքայիչ հոսանք է, որը երկրի ներսում բերում է բաժանումների, իսկ երկրից դուրս դառնում է «համաշխարհային գլոբալ պատերազմի» համար գաղափարական հենք, ինչպես որ ժամանակին հայտնի բոլշևիկ Լև Տրոցկին առաջ էր քաշում համաշխարային պատերազմի գաղափար՝ հանուն աշխարհով մեկ կոմունիզմի տարածման:
Տրոցկու այդ մոտեցումները հակազդեցության արժանացան աշխարհով մեկ: Իսկ որոշ երկրներում նաև նացիոնալ-սոցիալիզմի տեսքով, որի հետևանքով աշխարհը չկարողացավ խուսափել նոր համաշխարհային պատերազմից:
Ինչպես որ կոմունիստական շարժումը դարձավ նոր համաշխարհային պատերազմի համար պատճառներից մեկը, այնպես էլ՝ արտաքուստ «հումանիստական» այս նոր ձախակողմյան հոսանքը կարող է վերաճել նոր պատերազմի: Փաստացի այս հոսանքի կրողները ակամայից դառնում են նաև «պատերազմի կուսակցության» ներկայացուցիչներ:
Օրինակ, գերմանական «կանաչների» այդ կերպարանափոխումը պարզապես ապշեցնող է իր ձևով և բովանդակությամբ:
Նույնը կարելի է ասել ամերիկյան դեմոկրատների, եվրոպական սոցիալիստների մասին:
Ցանկացած գաղափար, որը մերժում է ազգային, կրոնական առանձնահատկությունը, իր մեջ պարունակում է գենդերային ինկլյուզիվության մոտեցում, իրականում դառնում է ագրեսիվ անդրազգային հոսանք, որն իր մեջ սկսում է պարունակել պարտադրանքի տարր: Հենց այդ պատճառով էլ նման գործիչներն ի վերջո վերածվում են «լիբերալ-բոլշևիկների», որոնք սկսում են գործել «ով մեր հետ չէ, մեր դեմ է» հայտնի սկզբունքով:
Իսկ միջազգային հարթակում, նման մոտեցումը անխուսափելի հանգեցնում է պատերազմների:
Սակայն նման գաղափարախոսության տարածման համար աշխարհով մեկ պետք են նաև մեծ ռեսուրսներ:
Համաշխարհային «լիբերալ-բոլշևիկների» այդ Deep State-ը որոշում էր կայացրել, որ իրենց հիմնական հենակետային երկիրը, որ պիտի նաև ռեսուրսներ տրամադրի այդ գաղափարների տարածմանը, պիտի լինի ԱՄՆ-ն:
Ինչպես որ ժամանակին համաշխարհային կոմունիստական շարժումը որոշում էր կայացրել, որ իրենց գաղափարների տարածման գլխավոր երկիրը պիտի լիներ ԽՍՀՄ-ը:
Սակայն, ցանկացած համաշխարհային նախագիծ, որի վրա փորձում են կառուցել նոր կայսրություն, ժամանակի ընթացքում հանգեցնում է այդ կայսրության փլուզմանը: Քանի որ աշխարհը չի կարող զարգանալ բացառապես մեկ գաղափարախոսության հիման վրա: Իսկ երբ դա իրականություն է դառնում, այդ ժամանակ էլ այն կայսրությունը, որը կառուցվել էր այդ անդրազգային գաղափարախոսության վրա, սկսում է փլուզվել:
Հենց դրա պատճառով փլուզվեց ԽՍՀՄ-ը, քանի որ մինչ այդ փլուզվել էր նաև կոմունիզմի գաղափարը:
Այսօր, երբ արդեն բոլորի համար պարզ է դարձել, որ «լիբերալ-բոլշևիզմի» գաղափարախոսությունը փլուզման առաջ է կանգնել, ամերիկյան պահպանողական շրջանակները, հիշելով Հանթինգթոնին, փորձում են օր առաջ փրկել ԱՄՆ-ն ձախակողմյան այդ հոսանքից, որպեսզի նա ևս չկրկնի ԽՍՀՄ-ի ճակատագիրը:
Հենց այդ պատճառով է Թրամփը եկել իշխանության ԱՄՆ-ում և հենց այդ պատճառով է նա ստացել ամերիկացիների վստահությունը, որն իր ձևով և բովանդակությամբ, հիշեցնում է Ռեյգանի իշխանության գալը 1980 թվականին:
Արտակ Հակոբյան
շարունակելի
Zham.am