Իսկ դժգույն ու դժբախտ ձեր խեղճ երեխաների ապագան է լինելու, որովհետև ստի ու չարիքի ձեր իշխանությունը մի օր անպայման ծնկելու է ազգային ցասման դեմ
Իսկ շուշեցիները իրենց տներից ոչ մի իր չկարողացան վերցնել՝ որպես հուշ, և իրենց տները սեփական ձեռքով այրելու հնարավորություն անգամ չունեցան: Երկինքը խիստ հանկարծակի փուլ եկավ նրանց գլխին, ովքեր ամենամոտն էին ապրում երկնքին: Դժոխքը դռները բացեց դրախտի բնակիչների առաջ, ու հիմա նրանք հեռվից կամ անտանելի մոտիկից տեսնում են՝ ինչպես են բարբարոսները գետնին հավասարեցնում իրենց ու իրենց երեխաների երջանիկ մանկության տներն ու բակերը: Այն բարբարոսները, որ համաձայն լեգենդի պաշտում էին Շուշին՝ անխնա ու անթաքույց ատելությամբ վերացնում են այն: Իսկ շուշեցին տեսնում է դա, տեսնում է իր տունն ու քաղաքը հարազատ անկյուններով, իր երեխաների նկարներով, ու տեսնում է՝ ինչպես են այն ավիրում: Ու գլուխը չի բարձրացնում, որովհետև դեպի վեր նայելը ցավոտ է, վերևում Շուշին է... Շուշեցիները ոչ մի իր չկարողացան վերցնել իրենց հետ, բայց Շուշիից դատարկ հնարավոր չէ դուրս գալ: Նրանք վերցրեցին անհոգ ու հոգսառատ օրերի ջերմ հուշերը, Շուշիի մաքրությունն ու վեհությունը, շուշեցի լինելու դառը հպարտությունը, ու հավատն առ այն Աստված , որ մնաց Ղազանչեցոցում։ Հավատը, որ մի օր էլի հետ կգնանք, որ մի բնակչի հաշվով աշխարհի ամենասիրելի քաղաքը էլի մերը կլինի մի օր:
Շուշին իմ պայծառ մանկությունն ու պատանեկությունն է, աշխարհում լավագույն էր՝ երբ այնտեղ էի ապրում, լավագույնն էր՝ երբ ստիպված էի հեռանալ: Ես համոզված էի՝ Շուշին է աշխարհի լավագույն քաղաքը, երբ քայլում էի Հռոմի փողոցներով ու հիմա էլ գիտեմ՝ իմ քաղաքը լավագույնն է:
Հ.Գ. Իսկ դժգույն ու դժբախտ ձեր խեղճ երեխաների ապագան է լինելու, որովհետև ստի ու չարիքի ձեր իշխանությունը մի օր անպայման ծնկելու է ազգային ցասման դեմ, բայց ձեր նզովյալ անունը հավերժ մնալու է նրանց հայրանուն:
Նարե Սիմոնյանի ֆեյսբուքյան էջից