30-3 - 0
30-3-0
30 տարվա հաղթանակներդ ու ձեռքբերումներդ,
3 տարվա մեջ 0-է դարձել՝ կործանված երկիր։
Սգում եմ ցավդ, իմ Սուրբ Հայրենիք,
Ո՜նց եմ ես ապրել Քո երազներով,
Ո՜նց եմ նվիրվել ես Քեզ ամեն օր,
Իսկ հիմա խոնարհ, լուռ ու գլխիկոր,
Կանգնած եմ ջահել դագաղիդ առաջ,
Քո ժողովրդի ձեռքով խոշտանգված,
Քաղաքացիներիդ ոտքի տակ ճզմված,
Անպատիվ մահով կյանքդ կորցրած,
Եռագույնդ բարձունքից իջած,
Թուրք ոստիկանի ձեռքով պլոկված։
Քաղաքացիդ, որ պարտավոր էր ծառայելու Քեզ,
Ամբոխ վերածված ոտքի տակ տվեց
Քեզ համար զոհված զինվորիդ թումբը,
Ժողովուրդը Քո, որ պարտավոր էր Քեզնով հիանալ,
Դարձավ ազգ-նզովք, ազգ-կապիտուլյանտ, ազգ մի ազգադավ։
Տանջվում եմ ցավից իմ Սուրբ Հայրենիք,
Չգիտեմ, երբեք կարող եմ նորից երգերդ երգել,
Պարծենալ Քեզնով, կանգնել բարձունքիդ,
Աղոթել կրկին Քո վաղվա համար։
Չգիտեմ արդյոք, կարո՞ղ եմ ապրել ես նույն տեսիլքով,
Նույն երազներով, նույն վառ գույներով։
Անիծվե՛ն բոլոր, բոլորն անխիտիր,
Որ վեհ դրոշդ տարան գերեզման,
Անշիրիմ շան պես թող փռվե՛ն գետնին,
Ցինիկ հրճվանքով կորուստդ տոնող բոլոր շանորդիք։
Կհառնե՛ս նորից, իմ Սուրբ Հայրենիք։
Մեր աղոթքները կհասնեն Աստծուն։
Նորից շեն ու վեհ վանքերդ հպարտ,
Դռներ կբացեն պսակի առաջ,
Մեռոն կքսվի մանկանդ ճատկին,
Հայ խոսք կհնչի դպրոցիդ մեջ տաք,
Ցորեն կհանսի դաշտումդ ոսկի,
Գինի կհոսի քաղցր կենացով։
Ես հավատում եմ իմ այս երազին,
Դու թանկ ես եղել միշտ ու այդպես էլ կաս,
Քեզ հաղթել չկա, Քեզ ծնկել չկա,
Քեզ կա մի Մանուկ ու Արև անմար,
Որով կերգվի՝ ԱՆԿԱԽ ՀԱՅԱՍՏԱՆ։
Էդգար Ղազարյան
ք․Երևան,
21, սեպտեմբերի 2021թ․