Այս գիշեր Փարիզում վախճանվել է Կարեն Ա. Սիմոնյանը
Այս գիշեր Փարիզում վախճանվել է Կարեն Ա. Սիմոնյանը` տաղանդաշատ գրող, հրապարակախոս, հմուտ հետազոտող և իրոք մեծ մարդ...
... Կարեն Ա. Սիմոնյանի հետ բախտ եմ ունեցել ծանոթանալ Ֆեյսբուքում, պատահաբար, բանաստեղծություններիցս մեկի տակ քոմենթներում։ 2010֊2011 թվականներն էին։ Մի քանի ամիս շարունակ ինտենսիվ շփվում էինք ՖԲ֊ում և Սկայպում, և ես, ինձ համար էլ աննկատելիորեն, Կարեն Ա. Սիմոնյանից սովորեցի շա՛տ ավելին, քան հնարավոր էր սովորել, ասենք, լրացուցիչ մեկ ԲՈԻՀ ավարտելով...
Նրանից ինձ մնաց շատ ավելին, քան կարող էի այն ժամանակներում պատկերացնել. գրական֊ստեղծագործական իր անցած ուղու կենսափորձի փոխանցումը, խիստ սեղմ շրջանակի միայն հայտնի դիպվածների` առաջին ձեռքից ստացված ուսուցողական պատմությունները` կապված սովետահայ գրաշխարհի և նրա Օլիմպի գրական ու հանրային վարքի հետ, անհամար "դասախոսություններ" գրական ոճերի, լեզվի, գրական ինքնուրույնության մասին, հետաքրքիր ու տեղին դիտողություններ և խորհուրդներ, բանավեճեր վարելու ոճի և բանավեճային լեզվի մասին և այլն...
Նրանից ինձ մնաց նաև Միքայէլ Սարգիս "գրական անունը", որով շարունակեցի ստորագրել, չնայած հետո ասաց, որ Ե֊ի և է֊ի հարցը կատակով էր դրել... Եվ արտերկրում տպագրված իր գրքերը, որոնց միջոցով, մասնավորապես, ես նորովի հաղորդակցվեցի ֆանտաստ գրականության հետ ու տեսա, թե ինչպես կարելի է փոքրիկ ֆանտաստ պատմվածքում, շատ սեղմ ծավալի մեջ, բացառիկ օրիգինալ ոճով արծարծել համամարդկային նշանակության լրջագույն փիլիսոփայական, արժեքային հարցեր...
Հավերժ շնորհակալ եմ ինձ տրված ամեն ինչի համար։
... Թող խաղաղ լինի երկնային կյանքում քո հոգին` երկրային կյանքում մարտական, կրակոտ ու խորը, շա՜տ խորը հոգին։ Աստծո արքայությունն արդեն քո՛նն է, Վարպե՛տ...