Ինչու պետք է շարունակել տրանսպորտի ուղեվարձի դեմ պայքարը

«Մայր Հայաստան» շարժման անդամ Սոնա Աղեկյանը գրում է. «Երևանի քաղաքային իշխանությունը 2024 թվի մարտի 12-ին որոշեց տրանսպորտի ուղեվարձը բարձրացնել մինչև 300 դրամ՝ առանց որևէ հիմնավորված հաշվարկի: Սակայն քաղաքացիների բողոքի ալիքը և «Մայր Հայաստան» շարժման կողմից նախաձեռնված հետևողական ու ակտիվ պայքարը ցույց տվեցին, որ այս որոշումը ոչ միայն անարդար է, այլև՝ դատապարտված է ձախողման։ Այնուամենայնիվ, խնդիրը ամբողջությամբ չի լուծվել, և եթե մենք ուզում ենք հասնել սոցիալական արդարության, ապա պետք է շարունակենք պայքարը՝ մինչև ուղեվարձը նվազի մինչև 100 դրամ։

Քաղաքապետարանը մինչև այսօր չի ներկայացրել հստակ թվային հաշվարկներ, թե ինչու ուղեվարձը պետք է լինի հենց 300 դրամ: Եթե բերում են պատճառաբանություն, որ այս գումարը կծածկի տրանսպորտային ծախսերը, ապա հարց է առաջանում՝ ինչու չի արվել ուսումնասիրություն ավելի հասանելի տարբերակների վերաբերյալ։

Երբ պետական կառույցները թափանցիկ չեն աշխատում, դա նշանակում է, որ որոշումները կայացվում են կամայականորեն՝ առանց հաշվի առնելու քաղաքացիների կենսամակարդակն ու կարիքները: Սա արդեն բավարար պատճառ է՝ պահանջելու հաշվետվողականություն և վերանայում։

2. Բոյկոտը ցույց տվեց, որ որոշումը ձախողվում է

Քաղաքացիների #բոյկոտի արդյունքում պարզ դարձավ, որ մարդիկ չեն պատրաստվում վճարել 300 դրամ կամ օգտվել առաջարկվող փաթեթներից։ Սա նշանակում է, որ իշխանության մտադրությունը՝ ստիպել բոլորին վճարել ավելին, չի իրականանում:

3. Ուղեվարձը 100 դրամ դարձնելը հնարավոր է

Կան բազմաթիվ քաղաքներ, որտեղ տրանսպորտային համակարգն աշխատում է պետական սուբսիդավորմամբ, այլընտրանքային եկամուտներով կամ բյուջեի օպտիմալ կառավարմամբ: Հայաստանը կարող է նույն մեթոդները կիրառել՝ առանց քաղաքացիներին ֆինանսական ծանր բեռի տակ գցելու։

Օրինակ՝

Բյուջետային անարդյունավետ ծախսերի կրճատում և դրանց ուղղորդում տրանսպորտի ոլորտ

Գովազդային եկամուտների ներգրավում տրանսպորտային միջոցներում

Տուրիստական հարկի կամ այլընտրանքային եկամուտների ներառում՝ տրանսպորտի ֆինանսավորման համար։

4. Սա ավելի լայն պայքար է, քան ուղեվարձի գինը

Եթե այս հարցում տեղի տանք, ապա վաղը նույն անարդար որոշումների շքերթը կշարունակվի։ Այս պայքարը միայն ուղեվարձի մասին չէ, այլ նաև այն մասին, թե արդյոք մեր կարծիքը նշանակություն ունի մեր իսկ քաղաքում։

Եթե հիմա չպայքարենք, ապա ապագայում ցանկացած որոշում կարող է կայացվել առանց հասարակական կարծիքը հաշվի առնելու։

Շարունակում ենք պայքարը.

1. Չենք ընդունում թալանչիական որոշումները – Շարունակում ենք #բոյկոտը և չենք օգտագործում թանկարժեք փաթեթները։

Միասնական պայքարը առաջին փոքրիկ արդյունքը տվել է, բայց դեռ շատ բան կա անելու։ Եթե շարունակենք համախմբված լինել և չնահանջենք, ապա կարող ենք ստիպել քաղաքային իշխանությանը վերանայել որոշումը և սահմանել ուղեվարձը 100 դրամի շրջանակում։ Այս պայքարը ցույց է տալիս, որ քաղաքացիների ձայնը ուժ ունի, և եթե մենք չենք լռում, ապա իշխանությունը չի կարող մեզ անտեսել։