Այն ժամանակ, երբ Ավինյանին «զապադլո» է նույնիսկ խոսել Արցախի մասին, Փարիզի քաղաքապետը հումանիտար բեռներով մեկնում է Լաչինի միջանցք. Տեսանյութ
Երեքշաբթի օրը` օգոստոսի 29-ին, հայտնի դարձավ, որ վաղը Փարիզի քաղաքապետ Անն Իդալգոն ոչ միայն ժամանելու է Հայաստան, այլ նաև հումանիտար բեռով ուղևորվելու է Լաչինի միջանցք և, փորձելով «ճեղքել» ադրբեջանական անցակետը, օգնություն է հասցնելու ծայրահեղ ծանր վիճակում գտնվող արցախահայությանը:
Իդալգոյի այս քայլը, մի կողմից, խոսում է այն մասին, որ Փարիզում ու առհասարակ Ֆրանսիայում իսկապես կան մարդիկ, ովքեր փորձում են իրենց ուժերի ներածին չափով աջակցել Հայաստանին և Արցախի Հանրապետությանը: Մյուս կողմից էլ այն ի ցույց է դնում այն, մեղմ ասած, տարօրինակ վիճակը, ըստ որի՝ իշխող կուսակցության քաղաքապետի թեկնածու Տիգրան Ավինյանը ոչ միայն Իդալգոյի պես չի մեկնում Արցախ, այլ նաև հրաժարվում է խոսել Արցախի ապագայի կամ ներկայիս վիճակի մասին:
Оրերս լրագրողներից մեկը Տիգրան Ավինյանի քարոզարշավի ժամանակ հարց էր ուղղել վերջինիս Արցախի վերաբերյալ, սակայն ի պատասխան լսել էր Ավինյանի արհամարհական, եթե չասենք ցինիկ պատասխանը, վերջինս նշել է, որ «հիմա ընթանում է Երևանի քաղաքապետի ընտրությունը և պետք է իրեն հարցեր տան ընտրությունների համատեքստում»:
Իհարկ, քաղաքի կանաչապատումը և ճանապարհների բարեկարգումը կարևոր է երևանցիներիս համար, սակայն կա ավելի կարևոր հանգամանք՝ եթե ընկնի Արցախը, նրա հետ կոչնչանա Հայաստանի անվտանգության ողջ համակարգը և մեծ հարց կդառնա, թե ում վերահսկողության տակ կգտնվի Երևանը, և այս հանգամանքով իշխող կուսակցության քաղաքապետարանի թեկնածուի նման պահվածքն առնվազն տարօրինակ է:
Վերլուծելով 1915 թվականի իրադարձությունները, մեր՝ հայերիս մոտ ընդունված է եղել մեղադրել Ռուսաստանին, Արևմուտքին և ցանկացած այլ կողմերին, որոնք չարեցին այնպես, որ չիրականացվեն ցեղասպանական գործողություններ հայ ժողովրդի նկատմամաբ իր պատմական հայրենիքում:
Երբ մենք տեսնում ենք Ավինյանի վերաբերմունքը Արցախի հանդեպ, շատ տրամաբանական հարց է ծագում՝ արդյո՞ք մենք իրավունք ունենք օտարներին մեղադրելու մեզ հետ կատարվածի համար, կամ նրա համար, թե ինչ կարող է մեզ հետ տեղի ունենալ ապագայում, եթե Հայաստանում քաղաքական փոփոխություններ չկատարվեն և Հայաստանում չլինի այնպիսի կոմպետենտ կառավարություն, որը իսկապես կհասկանա պահի լրջությունը և Արցախի կարևորությունը Հայաստանի անվտանգության համատեքստում:
Ստեղծված իրավիճակը հարց է առաջացնում, թե ով է պայքարում Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաքի քաղաքապետի պաշտոնի համար՝ Անն Իդալգո՞ն, թե՞ Տիգրան Ավինյանը: Ով ավելի օրգանական կապ ունի Հայաստանի Հանրապետության, հայ ժողովրդի շահերի, նրա իղձերի իրականացման հետ՝ Անն Իդալգո՞ն, թե՞ Տիգրան Ավինյանը: Հարկ է նշել նաև, որ Հայաստանի շատ քաղաքական գործիչներ, պաշտոնյաներ, ըստ օդում կախված լուրերի, իրենց ապագան տեսնում են Եվրոպական երկրներում ու քաղաքներում, այդ թվում նաև Փարիզում: Սակայն այդ պաշտոնյաներն իրենք իրենց պետք է հարց ուղղեն, թե արդյո՞ք այսպես վերաբերվելոով արցախահայությանը, ֆորս մաժորային իրավիճակում այդ պաշտոնյաները կարողանալու են իրենց կյանքը վայելել նույն Փարիզում։Սրանք հարցեր են, որոնց պատասխաններն իմանալու համար մեզ բավականին քիչ ժամանակ է մնացել:
Արմեն Միքայելյան
Հ. Գ. Առհասարակ տեսնելով, թե Տիգրան Ավինյանը ինչպես է արձագանքում այլ հարցերին, մասնավորապես՝ ավտոտնակների ապամոնտաժման հարցերին, զարմանալի չէ, որ իշխող կուսակցության ներկայացուցչի համար «զապադլո» է նույնիսկ խոսել Արցախի Հանրապետության մասին, էլ չասենք զբաղվել արցախահայության հարցերով:
Հետևեք մեզ Facebook-ում