Արամը նշում է իր 20-ամյակը՝ կրկին բանակում և կրկին առաջնագծում. Կենդանի հերոսներ (ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ/ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐ)
Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ 70 օր դիրքերում անցկացրած Արամ Մխիթարյանը ընտանիքի անդամներից երկար ժամանակ գաղտնի է պահել իր առաջնագծում լինելը:
Մայրը՝ Լուսինեն, միայն ապրիլի 15-ին լրատվամիջոցներից է իմացել այդ մասին՝ որդու 19-րդ տարեդարձի օրը:
«Ինձ ասում էր՝ խրամա՛տ ենք փորում, ի՞նչ պատերազմ: Եվ հանկարծ՝ մամուլում տեսնում եմ նրա և երեք այլ տղաների լուսանկարը, ովքեր առաջնագծում նշում էին իրենց ծնունդը»,-հիշում է Արամի մայրը:
Այս տարի ապրիլի 15-ին արդեն Արամ Մխիթարյանը նշում է իր 20-ամյակը՝ կրկին բանակում և կրկին առաջնագծում:
Արամը լռակյաց է, նա չի սիրում հարազատների հետ խոսել իր բանակային առօրյայից: Պատերազմից մանրամասներ ևս չի պատմել, մայրը որոշ բաներ իմացել է միայն որդու՝ արդեն տուն վերադարձած ծառայակիցներից: Արամը 70 օր եղել է դիրքերում՝ գիշերել խրամատում, այնտեղ հաց կերել, սափրվել ու լողացել՝ հանուն հայրենիքի սահմանների ամրության:
«Պատերազմից հետո միայն ինձ ասացին, որ Արամի նշանառությամբ ոչնչացվել է թշնամու կարևորագույն հենակետեր: Որոշ ճակատագրական խնդիրներ լուծվել են հենց նրա արագ ու ճիշտ կողմնորոշվելու արդյունքում: Նա Հերացու անվան բժշկական համալսարանում է սովորում ու այդ օրերին փորձել է նաև բժշկական օգնություն ցուցաբերել վիրավորված ընկերներին, օգնել ինչով կարող է: Այսօր, երբ ժամանակի հեռվից նայում եմ այդ իրադարձություններին, հպարտանում եմ նրանով, իսկ այդ ժամանակ չեմ կարող բացատրել, թե ինչ էր կատարվում, բառերով այդ ապրումները անհնար է նկարագրել»,-պատմում է Լուսինեն, ով ևս մասնագիտությամբ բժիշկ է:
Արամ Մխիթարյանն այսօր ունի սերժանտի կոչում: 2016 թ-ի աշնանը պարգևատրվել է Քաջարի մարտիկ շքանշանով: Ծառայության ընթացքում արժանացել է մի շարք պատվոգրերի, խրախուսանքների, շնորհակալագրերի՝ զորամասային հրամանատարության կողմից:
«100 օրից որդիս կվերադառնա: Ուսանողներս այսօր «բանակային օրացույց են» պատրաստել և ինձ նվիրել, որպեսզի ամեն անցնող օրը նշեմ այդ օրացույցում, ինչպես բանակում զինվորներն են անում»,-ծիծաղով ուսանողների նվերն է ցույց տալիս Լուսինեն:
Հարցին՝ ի՞նչ մաղթանք ունի որդուն, Լուսինեն մի պահ լռում է, իջեցնում գլուխը, աչքերը դառնում են մտահոգ ու շփոթված՝ ասես ինչ-որ շատ կարևոր բան են փնտրում, հետո, հայացքը բարձրացնելով, ասում է. «Միայն խաղաղություն եմ ուզում, թո՛ղ բոլոր զինվորներն անփորձանք տուն վերադառնան»:
Zham.am-ը միանում է Լուսինեի մաղթանքին և, ի դեմս Արամի, բոլոր զինվորներին ցանկանում անփորձանք ծառայություն ու վերադարձ, խաղաղ գիշերներ և նույնքան խաղաղ լուսաբացներ:
Աննա Եղիազարյան
Zham.am
Լուսանկարները՝ Արամ Մխիթարյանի ընտանեկան արխիվից