Նիկոլ Փաշինյանը «լուծարում է» Սամվել Շահրամանյանին (տեսանյութ) Փաշինյանական քաղցր ստերի մահաբեր հետևանքների մասին Վլադիմիր Պուտինը շատ զարմացած էր, որ Փաշինյանը Լեռնային Ղարաբաղը ճանաչեց Ադրբեջանի մաս․ Լավրով
29
102-րդ ռազմաբազայի և ռուս սահմանապահների ներկայությունը Հայաստանի ինքնիշխանության միակ իրական երաշխիքն է. ՌԴ ԱԳՆ Երևանի ավագանու «Մայր Հայաստան» խմբակցությունը Ալեք Մանուկյան—Սայաթ-Նովա խաչմերուկում է՝ ծառահատումների թեմայով (տեսանյութ) Ծառահատումներ՝ բռնությունների կիրառմամբ Փաշինյան-Ավինյան-ՔՊ-ն շարունակում է Երևանում ԾԱՌԱՄՈՐԹԸ ՀՀ-ում արգելափակվել են «Երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» և «Կիրակի երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» հաղորդումները Հայաստանում ԵՄ առաքելությունը վերածվում է ՆԱՏՕ-ի առաքելության. Լավրով Օրակարգը մեկն է՝ հայկական պետականության փրկությունը. ՀՅԴ Բյուրո ՀՀ անվտանգության գլխավոր սպառնալիքը Ն. Փաշինյանն է, այլ ոչ թե Արցախի պետական ինստիտուտները․ Իշխան Սաղաթելյան «Միասին» շարժումը կոչ է անում ԱԺ ուժերին Փաշինյանին անվստահություն հայտնելու ԱԺ որոշման նախագիծ ներկայացնել Փաշինյանը պատրաստվում է Հայաստանի «հովանավոր» դարձնել Թուրքիային․ հետևանքը՝ ցեղասպանությունն է. Երվանդ Բոզոյան (տեսանյութ) Պատերազմ Արցախում
Նիկոլ Փաշինյանը «լուծարում է» Սամվել Շահրամանյանին (տեսանյութ) 102-րդ ռազմաբազայի և ռուս սահմանապահների ներկայությունը Հայաստանի ինքնիշխանության միակ իրական երաշխիքն է. ՌԴ ԱԳՆ Երևանի ավագանու «Մայր Հայաստան» խմբակցությունը Ալեք Մանուկյան—Սայաթ-Նովա խաչմերուկում է՝ ծառահատումների թեմայով (տեսանյութ) Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն՝ 102-րդ ռազմաբազայի և ռուս սահմանապահների Հայաստանից դուրսբերման մասին Քիչ առաջ հրավիրված էի ՔԿ կենտրոն բաժին. ինձ առաջադրվում է նոր մեղադրանք. Նարեկ Մանթաշյան Ծառահատումներ՝ բռնությունների կիրառմամբ Փաշինյանական քաղցր ստերի մահաբեր հետևանքների մասին Փաշինյան-Ավինյան-ՔՊ-ն շարունակում է Երևանում ԾԱՌԱՄՈՐԹԸ Ամերիաբանկը ճանաչվել է 2024 թ-ի լավագույն բանկը Հայաստանում ըստ Global Finance ամսագրի Իմ պատվից և արժանապատվությունից ցածր կլինի Ալեն Սիմոնյանին դատի տալը. Աննա Մկրտչյան. Տեսանյութ Վլադիմիր Պուտինը շատ զարմացած էր, որ Փաշինյանը Լեռնային Ղարաբաղը ճանաչեց Ադրբեջանի մաս․ Լավրով Ալենը ստում է, ստում է, ստում է, ստում է․ Գագիկ Համբարյան ՀՀ-ում արգելափակվել են «Երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» և «Կիրակի երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» հաղորդումները Հակաարցախյան գրոհ. ի՞նչը չի մարսել Փաշինյանը. «Հրապարակ» Փաշինյանը ոչինչ չի խնայում իր անձնական պաշտպանությունն անխոցելի դարձնելու համար. «Հրապարակ» Արցախցիների հանրահավաքը հունից հանել է Փաշինյանին Ոսկեպարցիներն անհամբեր Փաշինյանին են սպասում Հայաստանում ԵՄ առաքելությունը վերածվում է ՆԱՏՕ-ի առաքելության. Լավրով Լևոն Քոչարյանի անունից կեղծ հայտարարություններ են տարածվում (տեսանյութ) Նիկոլը Տավուշում պատերազմ է սկսում (տեսանյութ) Բաղանիսցիները զայրացած են. վրդովված են իշխանության հայտարարություններից․ «Հայաստան» խմբակցություն Ո՞րն է, Նիկոլ, քո հայրենիք. «Կարճ ասած» (տեսանյութ) Օրակարգը մեկն է՝ հայկական պետականության փրկությունը. ՀՅԴ Բյուրո ՀՀ անվտանգության գլխավոր սպառնալիքը Ն. Փաշինյանն է, այլ ոչ թե Արցախի պետական ինստիտուտները․ Իշխան Սաղաթելյան «Նոր ուժ». Հայկ Մարությանը կուսակցություն է հիմնում «Միասին» շարժումը կոչ է անում ԱԺ ուժերին Փաշինյանին անվստահություն հայտնելու ԱԺ որոշման նախագիծ ներկայացնել Փաշինյանի կողմնակիցներից և թիմակիցներից քանիսին դեռ կարգելեն մուտք գործել Ռուսաստան (տեսանյութ) Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքականությունը հանգեցնում է ՀՀ-ում պետականության վերացման․ ռազմական վերլուծաբան (տեսանյութ) Որոշակի իրադարձություններ և տրամադրություններ՝ Հայաստանի էլիտաների մասով, մտահոգիչ են․ ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Կորել են բնաՊԱՀՊԱՆԱԿները, համարել անվավեր

Ինչու՞ է ոգևորված Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Մամեդյարովը՝ Փաշինյանի ԱԳ նախարարի դիրքորոշումից (Տեսանյութ)

Ի դեպ նշենք, որ նման հայտարարություն Ադրբեջանի արտգործնախարարն իրոք երբեք չէր արել: Ընդ որում, նա նշում է, որ առաջին անգամ ինքը Մամեդյարովը գոհ է Զոհրաբ Մնացականյանի դիրքորոշումներից՝ բանակցային գործընթացի ուղղության վերաբերյալ:

Իսկ հիմա փորձենք կռահել, թե ինչը կարող է լինել Մամեդյարովի նման ոգևորվածության պատճառը:

Նախկին իշխանությունները բանակցությունների ընթացքում դնում էին հետևյալ խնդիրները՝ վստահության մթնոլորտի հաստատման հարցը և բանակցային գործընթացում խնդրի լուծման բովանդակության բալանսավորված լինելը, կամ՝ գոնե դրա ֆորմալ կողմի ապահովումը: Խոսքը գնում է այն մասին, որ եթե հայկական կողմը պատրաստ է զիջել տարածքները, ապա ադրբեջանական կողմը գոնե պետք է համաձայն լինի նախկին ԼՂԻՄ-ի տարածքում ինքնորոշման հանրաքվեի անցկացմանը՝ ասենք,  5, 50 կամ 500 տարի անց:

Հասկանալի է, որ հայկական կողմը պատրաստ էր դե ֆակտո զիջմանը, ակնկալելով, որ հակառակ կողմը պատրաստ կլինի գոնե ֆորմալ զիջման գնալ հանրաքվեի հարցում: Հատուկ նշենք, որ այդ հանրաքվեի անցկացումը շատ մշուշոտ բնույթ ուներ, և այստեղ Երևանի համար կարևորը, գոնե ֆորմալ զիջման որոշումը ստանալն էր: Սակայն նույնիսկ այս հարցում Ալիևը անզիջում էր, որոհետև ռազմաքաղաքական բալանսը խախտված էր՝  ի oգուտ Ադրբեջանի, և նա ցանկանում էր միակողմանի զիջում կորզել Սերժ Սարգսյանից՝ առանց հանրաքվեի մասին դրույթի:

Սա նույնիսկ «լավրովյան ծրագիր» չէր: Սա այն էր, ինչ 1997-ին միջնորդները առաջարկել էին Հայաստանին և Ադրբեջանին, որը կոչվում էր «փուլային» լուծում: Տեր-Պետրոսյանը այս ծրագրին դրական էր վերաբերվում, մինչդեռ Ռոբերտ Քոչարյանը, Վազգեն Սարգսյանը և Սերժ Սարգսյանը մերժեցին այն:

Ադրբեջանական կողմը երկար ժամանակ կառչած էր այդ ծրագրից, բայց ապարդյուն:
2007-ին Ռոբերտ Քոչարյանին հաջողվեց վերջնականապես «թաղել» այդ ծրագիրը, երբ միջնորդները հանդես եկան արդեն բալանսավորված մոտեցումով, որտեղ տարածքների վերադարձը շաղկապված էր նախկին ԼՂԻՄ-ում ինքնորոշման հանրաքվեի անցկացումով:

Սա հայկական դիվանագիտության մեծագույն հաղթանակն էր, և դրա մասին շատ լավ գիտեն նրանք, ովքեր «ներսից» զբաղված էին այդ խնդրով:

Սակայն 2008-ի հայտնի դեպքերը և Հայաստանի հետագա թուլացման գործընթացը հանգեցրին նրան, որ Ադրբեջանը ստացավ դիրքային առավելություն և նույնիսկ փորձեց վիժեցնել ոչ միայն «մադրիդյան սկսզբունքները», այլ նաև փորձ արեց փոխել բանակցային հարթակը, սակայն երկու հարցում էլ ձախողվեց, քանզի միջազգային որոշումների իներցիան ավելի ուժեղ է քան, որ շատերը պատկերացնում են:

2011-ին Կազանում Երևանն ու Մոսկվան գնացին աննախադեպ զիջումների, երբ «մադրիդյան սկզբունքների» հիման վրա համաձայնվեցին բավարարել ադրբեջանական պահանջները, դրա դիմաց ցանկանալով ստանալ գոնե ֆորմալ իրավունքը հանրաքվեի անցկացման համար, չնշելով ժամկետները:

Ֆորմալ տեսանկյունից Կազանի համաձայնագիրը «մադրիդյան սկզբունքների» հիման վրա էր պատրաստած, սակայն իր բովանդակությամբ այն շատ նման էր Տեր-Պետրոսյանական «փուլային» ծրագրին: Սակայն Ալիևը դա էլ մերժեց, քանզի ցանկանում էր ընդհանրապես հանել հանրաքվեի մասին դրույթը` այսինքն Ադրբեջանի նախագահը ցանկանում էր նույնիսկ ֆորմալ հրաժարվել «մադրիդյան սկզբունքներից» և ստանալ միակողմանի զիջումներ հայկական կողմից: Երևանի համար դա կլիներ «քաղաքական ինքնասպանություն», և դրա համար էլ նա մերժում էր Ալիևի այս լկտի ցանկությունը:

Բանակցությունների հետագա ընթացքը փաստացի կրում էր ֆորմալ բնույթ: Նույնիսկ «լավրովյան ծրագիրը», որին շատ դեմ էին Հայաստանում, ենթադրում էր ոչ միայն հայկական զորքերի դուրս բերում մի շարք տարածքներից, այլ իր մեջ պարունակում էր «հանրաքվեի» մասին դրույթը, որը նույնպես լղոզված տեսք ուներ: Բայց նույնիսկ այդ ծրագիրն էլ Մոսկվան ու Երևանը ընդունել էին, իսկ Բաքուն` ոչ:

Որից հետո հետևեց ապրիլյան պատերազմը, և բանակցությունները հայտնվեցին վտանգի տակ:

Հայ հանրությունը ավանդաբար միշտ բացասական էր տրամադրված ոչ միայն «լավրովյան ծրագրին» և «Կազանի» համաձայնագրին, այլև «մադրիդյան սկզբունքներին» ընդհանրապես, չիմանալով, որ 2007-ի «մադրիդյան սկզբունքներից» այն կողմ, հայկական կողմին որևէ դրական մոտեցում չի առաջարկվել:

Իսկ ի՞նչ մոտեցում ունի փաշինյանական Հայաստանը այս հարցում

Անկեղծ ասած, մինչ այսօր Փաշինյանի կողմից որևէ լուրջ մոտեցում այս հարցում դեռ չի նշմարվել, եթե իհարկե չհաշվենք այն թեզը, թե «ղարաբաղյան հարցը պիտի ղարաբաղյան իշխանությունները լուծեն»:

Առաջին հայացքից այս թեզը շատ հետաքրքիր բովանդակություն ունի, որը դրական ընդունվեց հայ հանրության կողմից:

Մինչդեռ, իրականում, հայ հանրությունը ադեկվատ պատկերացում չունի թե ինչ է կատարվում բանակցային գործընթացում: Հայ հանրության պատկերացումները պրիմիտիվ են և խորը գավառական, իրականությունից զուրկ և հեքիաթային:

Ավելին, նույնիսկ փորձագիտական մակարդակով, այս խնդրի շուրջ լուրջ քննարկում երբևիցե չի եղել, դրա համար էլ այն մեծ մասի կողմից ընկալվել է որպես «սև արկղ», և որի մասին կարելի է խոսել բացառապես «հայրենասեր-դավաճան» հռետորաբանության տիրույթում:

Սակայն, այնուամենայնիվ, հետաքրքիր է իմանալ անձամբ Նիկոլ Փաշինյանից, ով իբր չի վարում Ղարաբաղի շուրջ բանակցություններ Իլհամ Ալիևի հետ: Ինչո՞վ է պայմանավորված Մամեդյարովի ոգևորությունը հայկական կողմից, ով նշում է, որ 2019-ին առաջին անգամ կոնստրուկտիվ մոտեցում է տեսնում հայկական կողմից: 

Քաղաքական տրամաբանությունը հուշում է, որ Փաշինյանից ադրբեջանցիները կարող են ոգևորվել բացառապես մեկ պայմանի դեպքում, երբ հայկական կողմը փաստացի հրաժարվի հանրաքվեի դրույթի նույնիսկ ֆորմալ պահանջից և համաձայնվի քննարկել միայն Ղարաբաղի «ժամանակավոր կարգավիճակի» հարցը, բնականաբար տարածքների հանձման դիմաց:

Մարդկային լեզվով ասած, երբ Փաշինյանը համաձայնված լինի Տեր-Պետրոսյանական «փուլային» տարբերակի հետ:

Սա է իրականությունը:

Արտակ Հակոբյան


Հ.Գ. Հավանաբար, այս տարբերակի դեպքում պիտի Ռոբերտ Քոչարյանը կալանքի տակ լինի, Ղարաբաղում «խաղից դուրս» բերվեն կոշտ ուժային գործիչները, իսկ ապագա ԱԺ-ում լինեն բացառապես նիկոլապաշտ քաղաքական ուժեր, և փաստացի բացակայի իրական ընդդիմությունը:

Հետևեք մեզ Telegram-ում
Հետևեք մեզ YouTube-ում
Websiite by Sargssyan
Հետևեք մեզ Facebook-ում https://www.facebook.com/ZhamLratvakan