Սխալների վրա սովորել կարողանալը կարևոր հատկություն է
Yelaket.am-ը գրում է. Ինչպես ասում են` խելոքները սովորում են այլոց սխալների վրա, հիմարները՝ սեփական: Բոլոր դեպքերում սխալների վրա սովորելը կարևոր հատկություն է: Թավշյա հեղափոխությունը պետական պաշտոնյաների ճնշող մեծամասնության կողմից թույլ տրված մեկ շատ կարևոր սխալի հետևանք էր` չլսելու: Չի կարելի անտեսել հասարակության կարծիքը:
Որքան էլ համոզված լինես սեփական գործողությունների ճշմարտացիության մեջ, եթե հասարակության զգալի հատված այլ կարծիքի է, ուրեմն այնուամենայնիվ ինչ որ բան, ինչ, որ տեղ այն չես անում: Հասարակությունն իր կարծիքը լսելի է դարձնում մի քանի եղանակով: Նախ փորձ է արվում դա անել օրինական բոլոր հնարավոր մեթոդներով: Անտեսվելու դեպքում` սկսում են դիմել տարբեր տեսակի բողոքի ակցիաների՝ ինչպես խաղաղ, այնպես էլ՝ ոչ այդքան: Եվ, երբ հասարակությունը վերջնականապես համոզվում է, որ գործող իշխանությունը ունակ չէ լսել իրեն, սկսում է մերժել վերջինին: Ցանկացած պետական հաստատություն և պետական այր, որը չի սովորել այդ սխալի վրա դատապարտված է մերժվելու:
Այսօր ականատեսն ենք մի իրավիճակի, երբ հինգ տասնյակից ավելի հարգված մտավորականներ մոտ մեկ ամիս գլխավոր դատախազությանը հայտնում են իրենց համոզմունքն առ այն, որ Սամվել Մայրապետյանի խափանման միջոցի փոփոխման դեպքում նա վստահաբար չի թաքնվի քննությունից և ոչ մի կերպ չի խոչընդոտի դրան: Հարյուրից ավել աշխատակից ունեցող հեռուստաընկերությունը նույնիսկ ստիպված է եղել բաց նամակով դիմել երկրի վարչապետին, իրենց այդ նույն համոզմունքը հնչեցնելու նպատակով: Բայց արի ու տես, որ գլխավոր դատախազությունը այդ մարդկանց կարծիքը լսելու ցանկություն էլ չունի, ավելին՝ նրանց բոլորին ասում է թե իրենք սխալ են, իսկ ինքը համոզված է իր ճշմարտացիության մեջ: Նմանատիպ սխալների բազմաթիվ օրինակներ բերելու փոխարեն արժե բերել մեկ ոչ այնքան հին և շատ ազդեցիկ օրինակ: Այդ նույն գլխավոր դատախազությունը պակաս համոզված չէր իր ճշմարտացիության մեջ, երբ Նիկոլ Փաշինյանին անձեռնմխելիությունից զրկելու միջնորդություն էր ներկայացնում ազգային ժողով նրան կալանավորելու նպատակով, սակայն կարճ ժամանակ անց ստիպված եղավ հաշվի նստել հասարակության կարծիքի հետ և ամբողջովին ետ կանգնել իր այդ նպատակից:
Պատմությունը ցույց է տալիս, որ սխալվել կարող են բոլորը, բայց հարգանքի են արժանի նրանք, ովքեր դասեր են քաղում սխալներից, մյուսներին՝ ինչպես դարձյալ պատմությունն է ցույց տալիս` մերժվում են: