Ճակատագրի ինչպիսի՜ հեգնանք... 1 մեծ՝ 20-րդ դարում, 1 մեծ՝ 21-րդ դարում... (լուսանկար)
Նույն հոկտեմբեր ամսին մահանում են հայ ազգի երգարվեստի 2 մեծերը. մեկը՝ 20-րդ դարում, մյուսը՝ 21-րդ դարում, ովքեր իրենց կյանքի "ծաղկունքն" ապրել են Ֆրանսիայում, ովքեր եղել են հայ ազգի «անձնագիրն» աշխարհին ներկայանալիս, մեր ազգային ու համաշխարհային մշակութային ինքնությունն ու ազգային հպարտությունը... 2 մեծեր, որոնցից մեկը կյանքի հարվածներից հայտնվեց Ֆրանսիայում ու շա՜տ տառապեց..., իսկ մյուսը «հայտնվեց» Ֆրանսիայում հայոց մեծ ողբերության արդյունքում՝ որպես Հայոց ցեղասպանությունից մազապուրծ եղածի սերունդ... Երկու մեծեր, ովքեր մարդասիրության փարոս էին՝ հարգելով ու սիրելով բոլոր ազգերին..., մեծեր, ովքեր, չնայած իրենց տեսած դաժանություններին, այդպես էլ ատելություն չտածեցին և ոչ մի ազգի հանդեպ... ու մնացին ՄԱՐԴ…, մեծություններ, ում հարգում էին և են մեր թշնամիներն ու ընդունում նրանց մեծությունը... Կոմիտասին մեծ տեղ էին տալիս թուրքերը..., իսկ Շառլի ընտանիքը 20-րդ դարի Հրեական հոլոքոստից բազմաթիվ ընտանիքներ է փրկել...
Դաժան է կյանքը... ու միշտ էլ դաժան է եղել հայ ազգի հանդեպ... և միշտ ժլատ՝ տաղանդներ շնորհելու հարցում... 1 մեծ՝ 20-րդ դարում, 1 մեծ՝ 21-րդ դարում... Սա չափազանց փոքր քանակ է... Մեզ հարկավոր է, որպեսզի հայ ազգի առնվազն 10%-ը լինեն հանճարներ, ընդ որում՝ դրանց առնվազն 50% պետք է ապրի Հայաստանում ու աշխարհին հիացնի հենց Հայաստանից...
Ո՜վ հայ արգանդ..., դու պարտավոր ես ծնել նոր հանճարներ, պայծառ ուղեղներ, տաղանդավոր ձայներ, հմուտ ձեռքեր, ամուր ոտքեր... ՀԱՅ ՄԵԾԵՐ...
Մենք չափազանց փոքր ենք... ու պետք է ոչ միայն մաքառենք այս ու գալիք ժամանակներում՝ դիմագրավելով բոլոր (բազմաթիվ ու բազմապիսի) մարտահրավերներին..., այլև կարողանանք վերաիմաստավորել և վերաարժեվորել կյանքն ու առաջ ընթանալ... ու ԱՊՐԵԼ՝ ըստ արժանվույն, այլ ոչ թե գոյատևել, տանջվել ու տառապել...
Ցավակցում եմ առաջադեմ ու քաղաքակիրթ մարդկությանը՝ Մեծ մարդասեր կորցնելու համար...
Ցավակցում եմ մշակութասեր, արվեստասեր ու երգասեր համաշխարհային, մասնավորապես ֆրանկոֆոն հանրությանը՝ տաղանդավոր երգիչ կորցնելու համար...
Ցավակցում եմ Շառլ Ազնավուրի ընտանիքին՝ իրենց հարազատին ֆիզիկապես կորցնելու համար... Սուրբ հոգով մխիթարվեք...
Ցավակցում եմ Ֆրանսիայի Հանրապետությանն ու ֆրանսիացի ժողովրդին՝ Մեծ քաղաքացուն, հզոր ու ազդեցիկ մարդուն կորցնելու համար...
Ցավակցում եմ Հայաստանի Հանրապետությանն ու հայ ազգին՝ կենդանի լեգենդին կորցնելու, ազգային հպարտությանը կորցնելու..., ազգային ոգին հզոր պահող մոհիկանին կորցնելու..., բարի աչքերով մեր ծերուկին... մեր ազգային հերոսին կորցնելու համար...
Շառլ... Ֆրանսիայում ինձ հպարտ էի զգում... ու տեղն եկած ժամանակ ասում էի, որ քո ազգից եմ...
... գնացիր..., ծերու՛կ... Ափսոս, չհասցրեցի քեզ հետ անձամբ ծանոթանալ...
Ցտեսություն և բարի՜ ճանապարհ... Թող հայոց ոգեղեն հոգիդ թևածի տիեզերքում և վերամարմնավորվի մի նոր, հայ մանուկի հոգում..., ով ծնունդ կառնի..., և վեր կհառնի ՀԱՅԿԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ... ՀԱՅՈՑ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ...
Արթուր Գրիգորյանի ֆեյսբուքյան էջից